ΓΙΩΤΑ ΛΙΒΑΝΗ συνέντευξη στη Ράνια Μπουμπουρή

•  

Η Γιώτα Λιβάνη συνεχίζει τη σειρά συνεντεύξεων του diastixo.gr με μερικούς από τους πιο σημαντικούς Έλληνες εκδότες: Πώς αντιμετωπίζουν την κρίση; Τι πιστεύουν για την αλλαγή του νόμου περί ενιαίας τιμής του βιβλίου; Ποια είναι η σχέση τους με το e-book; Αλλά και: Τι διάβαζαν όταν ήταν παιδιά; Υπάρχει κάποιο βιβλίο που τους άλλαξε τη ζωή; Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία τους;

Πού γεννηθήκατε; Μπορείτε να μας πείτε δυο λόγια για τα παιδικά σας χρόνια;

Γεννήθηκα στην όμορφη Πάτρα, σε μια μικρή γειτονιά κάτω από το κάστρο. Μπροστά από το σπίτι ήταν μια μεγάλη πλατεία γεμάτη από ευκαλύπτους που είχε φυτέψει η προγιαγιά μου. Από τότε λατρεύω τον ευκάλυπτο. Θυμάμαι τον πατέρα μας να μας φέρνει τα βιβλία σε ψάθινα κοφίνια και εγώ κι ο αδελφός μου ο Ηλίας να τα ρουφάμε. Θυμάμαι τον κινηματογράφο της γειτονιάς, όπου όλα τα παιδιά μαζευόμασταν για να δούμε καθισμένα στα καρεκλάκια μας μέσα στη μέση του δρόμου, και μετά τις παραστάσεις τις θεατρικές που ανεβάζαμε στην αυλή του σπιτιού μας φτιάχνοντας από εφημερίδες τα σκηνικά.

Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο τότε;

Το Χωρίς οικογένεια του Εκτόρ Μαλό.

Υπάρχει κάποιο βιβλίο που σας άλλαξε τη ζωή;

Όχι, δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο βιβλίο που μου άλλαξε τη ζωή. Υπάρχουν πολλά βιβλία που διάβασα στη ζωή μου, που με βοήθησαν να προχωρήσω. Θεωρώ ότι κάθε βιβλίο σε πάει ένα βήμα πιο μπροστά.

Η αλληλοβοήθεια είναι σημαντική και έχει υποχωρήσει στις ημέρες μας, εξαιτίας του αγώνα του καθενός για επιβίωση. Δυστυχώς, όλοι αντιμετωπίζουν ως μονάδα τούς φόβους και τις αγωνίες τους.

Πόσα χρόνια δραστηριοποιείστε ως εκδότρια;

Το 1981 ο πατέρας μου, ο Αντώνης Λιβάνης, μας άφησε τα κλειδιά του εκδοτικού οίκου και μας ευχήθηκε κάθε επιτυχία. Μια δουλειά που τη γνωρίζαμε ήδη πολύ καλά, εγώ και ο αδελφός μου, διότι απασχολούμασταν πολλές ώρες την ημέρα. Από την επιλογή, τη διόρθωση, την εκτύπωση, τη βιβλιοδεσία, την εμπορία, την τιμολόγηση, με λίγα λόγια τα πάντα. Έτσι, ήταν απόλυτα φυσικό για μας να συνεχίσουμε αυτό που ο πατέρας μας ξεκίνησε το 1972. Είχαμε μεγαλώσει μέσα στο χαρτί.

Πόσα άτομα απασχολεί η επιχείρησή σας και πόσους τίτλους εκδίδετε ετησίως;

Η επιχείρησή μας σήμερα απασχολεί εβδομήντα μόνιμους υπαλλήλους. Εκδίδουμε περίπου εκατό τίτλους τον χρόνο.

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το σπουδαιότερο βιβλίο που έχετε εκδώσει μέχρι σήμερα;

Δεν θέλω να αδικήσω κανένα βιβλίο, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω τα Εκατό χρόνια μοναξιά του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

Υπάρχει κάποιο βιβλίο στο οποίο να πιστέψατε πολύ, αλλά η ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού να μην ήταν αυτή που αναμένατε;

Μέσα στα χρόνια που πέρασαν κυκλοφόρησαν αρκετά βιβλία που τα αγάπησα ιδιαίτερα, τα οποία δεν είχαν την αναμενόμενη ανταπόκριση. Αυτή είναι όμως η δουλειά μας. Ποτέ δεν μπορείς εκ των προτέρων να γνωρίζεις την πορεία ενός βιβλίου.

Πόσα βιβλία διαβάζετε τον μήνα; Πόσα χειρόγραφα υποψήφιων συγγραφέων λαμβάνετε τον μήνα και πόσα από αυτά διαβάζετε η ίδια;

Διαβάζω κάθε μέρα, ασταμάτητα. Κάθε πρωί αφιερώνω δύο ώρες στο διάβασμα βιβλίων. Είτε αυτά είναι δοκίμια, είτε μυθιστορήματα. Λαμβάνουμε περίπου πέντε χειρόγραφα κατά μέσο όρο την ημέρα και από αυτά διαβάζω αρκετά. Όσα μού κινήσουν το ενδιαφέρον.

Ποια είναι η σχέση σας με το ηλεκτρονικό βιβλίο;

Το ηλεκτρονικό βιβλίο, είτε μας αρέσει είτε όχι, μπήκε στη ζωή μας. Θα πάρει και αυτό τον χώρο του δίπλα στην κλασική μορφή έκδοσης. Έχει το κοινό του. Επειδή ο χώρος μας έχει άμεση σχέση με την τεχνολογία, θεωρώ ότι είναι άκρως απαραίτητο να την παρακολουθούμε και να την ακολουθούμε.

Ποια είναι η μεγαλύτερη ανησυχία σας μετά την αλλαγή του νόμου περί ενιαίας τιμής του βιβλίου;

Τώρα πιστεύω ότι όλα έχουν πάρει τον δρόμο τους. Η ανησυχία ήταν και είναι ότι τα μικρά βιβλιοπωλεία δεν θα αντέξουν στον ανταγωνισμό.

Πόσο έχετε επηρεαστεί από την κρίση; Πώς την αντιμετωπίζετε;

Από την κρίση έχουμε επηρεαστεί όλοι. Νομίζω ότι μόνο με αφοσίωση, δουλειά και πίστη στο όραμά μας μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε. Η αλληλοβοήθεια είναι σημαντική και έχει υποχωρήσει στις ημέρες μας, εξαιτίας του αγώνα του καθενός για επιβίωση. Δυστυχώς, όλοι αντιμετωπίζουν ως μονάδα τούς φόβους και τις αγωνίες τους. Η αλήθεια είναι ότι μόνο ενωμένοι ως λαός και ως Έλληνες θα μπορούσαμε ίσως να αντέξουμε αυτά που άλλοι αποφάσισαν για εμάς. Το «διαίρει και βασίλευε» φαίνεται ότι καλά κρατεί.

Πότε προβλέπετε ότι θα ξεπεράσουμε την κρίση;

Δεν γνωρίζω πότε και πώς θα τα ξεπεράσουμε όλα αυτά. Θέλω να πιστεύω ότι όπως τα πάντα έχουν αρχή, μέση και τέλος, έτσι θα είναι και αυτή η κατάσταση. Το σημαντικό είναι το τέλος να μας βρει στη φωτεινή πλευρά.

Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία σας;

Οι φιλοδοξίες μου πολλές. Η σημαντικότερη είναι το παιδί μου να συνεχίσει το έργο μου.

Μοιραστείτε μαζί μας μία χρήσιμη συμβουλή που σας έδωσαν κάποτε.

Το ποίημα του Καβάφη «Όσο μπορείς»:

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

http://diastixo.gr/