Μαίρη Λίντα - Συνέντευξη στο Μουσικόραμα

Μαίρη Λίντα Συνέντευξη - Μουσικόραμα

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 21 Μαρτίου 2014 07:23

Γράφτηκε από τον/την Μίνα Μαύρου

Κατηγορία: Συνεντεύξεις καλλιτεχνών

Όταν ο ίδιος ο  Μίκης Θεοδωράκης έχει πει για εκείνην ότι είναι η Ελλάδα  η όμορφη, η τρυφερή, η παντοτινή, αλήθεια πώς θα πρέπει να αισθάνεσαι, πηγαίνοντας στο σπίτι της, για να «κλέψεις» λίγες από τις κινηματογραφικές πραγματικά στιγμές της ζωής της; Αγωνία, μην τυχόν φανείς αδιάβαστη ή ρωτήσεις κάτι που θα τη φέρει σε δύσκολη θέση; Λίγα λεπτά αργότερα, μετά από τον πρώτο μόλις ήχο του κουδουνιού, ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται όχι η υπηρεσία του σπιτιού, όπως ίσως θα περίμενε κανείς, αλλά η ίδια, χωρίς ίχνος μακιγιάζ, με τη σκουρόχρωμη άνετη φόρμα της και με ένα τεράστιο χαμόγελο: «Καλώς όρισες, κορίτσι μου», «Καλή σας μέρα, κ. Λίντα, δεν άργησα….»
Αυτό για αρχή… Η συνέντευξη που ακολουθεί, πραγματοποιήθηκε στο σπίτι της κυρίας  Μαίρης Λίντα, σε κάποια γωνιά της Αθήνας, εν μέσω  τηλεφωνημάτων θαυμαστών της και επισκέψεων πολύ καλών της φίλων, όπως του Γιώργου Κριμιζάκη και του Κωνσταντίνου Χανιά. Απολαύστε την!

Μαίρη Λίντα συνέντευξη στη  Μίνα Μαύρου για το "Μουσικόραμα"

 Μίνα Μαύρου: Κυρία Λίντα, εισβάλλατε στο χώρο του τραγουδιού, πριν καλά καλά αρχίσετε το Δημοτικό Σχολείο. Kαταλαβαίνατε πού μπαίνατε;
 Μαίρη Λίντα: Πιστεύω ότι κατάλαβα πού μπήκα, γιατί το ήθελα πάρα πολύ από μικρό παιδί!  Χόρευα, τραγουδούσα, μου άρεσε να ακούω μουσική, ακόμα και την ώρα που κοιμόμουν… Αυτό βέβαια είχε ξενίσει στην αρχή τους δικούς μου, γιατί ούτε θεατρίνοι ήταν ούτε γνώριζαν από αυτά.
 Μίνα Μαύρου: Κάποια στιγμή, λοιπόν ακούτε στο ραδιόφωνο πως στο «Αλκαζάρ» ο Ορέστης Λάσκος κάνει διαγωνισμό ταλέντων. Πώς αλήθεια σας επέτρεψαν οι γονείς σας να λάβετε μέρος;
 Μαίρη Λίντα: Η αντίδραση του πατέρα μου: «Τι; Θα μου γίνεις πριμαντόνα;». Θεωρούσαν ότι ήταν κάτι κακό! «Όχι, καλέ… Εγώ θέλω να τραγουδήσω! θέλω να γίνω τραγουδίστρια!» Με ακούγανε βέβαια να τραγουδάω μέσα στο σπίτι τα κομμάτια που άκουγα σε ένα γραμμόφωνο με χωνί, αλλά πού να φανταστούν οι άνθρωποι! Στο τέλος ο πατέρας μου μού είπε: «Άμα πας  και έρθεις πρώτη, θα σε αφήσω να γίνεις τραγουδίστρια, άμα πας και δεν κάνεις τίποτα, θα κάτσεις στο σπιτάκι σου, θα πας στο σχολείο και θα μάθεις γράμματα». Τα συμφωνήσαμε και, έχοντας συνοδεία τη μαμά μου, πήγα στο «Αλκαζάρ» που ήταν γεμάτο! Ο Λάσκος τότε χαλούσε κόσμο! Μόλις ξεκίνησα να τραγουδάω το «Άι άι άι, Μαρία», ο κόσμος έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Πριν από ’μένα είχε βγει κάποιος που τον είχαν γιουχάρει, οπότε είχα μεγάλη αγωνία… Σκεφτόμουν: « Πω, πω… Τι θα γίνει τώρα;». Μόλις τελείωσα, ξεσπάσανε σε χειροκροτήματα, σηκώθηκαν όρθιοι και φώναζαν: «Κι άλλο, κι άλλο…» Με πήρε στην αγκαλιά του ο Λάσκος, Θεός σχωρέστον, και με ρώτησε: «Πώς σε λένε, κοριτσάκι μου;». Του απάντησα: «Μαρία Δημητροπούλου!», «Δημητροπούλου; Είναι μεγάλο. Πρέπει να το αλλάξουμε… Θα σε πούμε Μαίρη Λίντα» (Λίντα στα ισπανικά σημαίνει όμορφη).  Ήταν η εποχή που είχε βγάλει τη Ροζαλίντα, την Κατιαλίντα, τη Λίντα Άλμα. Την άλλη μέρα ξεκίνησα κανονικά να δουλεύω, ως τραγουδίστρια. Ερχόταν ο κόσμος στο μαγαζί, για να δει το πιτσιρίκι, που είχε βγάλει ο Λάσκος στα ταλέντα.
 Μίνα Μαύρου: Παράλληλα όμως με το τραγούδι υπήρχε και το σχολείο, που τότε μόλις ξεκινούσε…
 Μαίρη Λίντα: Διάβαζα και ήμουν άριστη μαθήτρια στο σχολείο. Ο πατέρας μου μού έλεγε: « Θα είσαι συνεπής στο σχολείο και στη δουλειά σου. Θα προσέξεις να μη δώσεις ποτέ δικαιώματα». Με αυτές τις πατρικές αποσκευές ξεκίνησα.
 Μίνα Μαύρου: Με τις πατρικές αποσκευές και υπό την επιτήρησιν της μαμάς, κυρά – Βασιλικής όμως…
 Μαίρη Λίντα: Ασφαλώς! Η κυρά Βασιλική ήταν φύλακας, δεν έφευγε ποτέ! Και αργότερα που μεγάλωσα και  κάποια αγόρια  της ηλικίας μου  με πρόσεχαν,  έλεγαν μεταξύ τους: « Πω πω… είναι ο χωροφύλακας πίσω, δεν τη βλέπετε;»
 Μίνα Μαύρου: Γνωρίζω ότι , όντας μικρό κορίτσι ακόμα, σας έγινε πρόταση για δεκαπενθήμερες εμφανίσεις τόσο σε Κωνσταντινούπολη όσο και σε Αίγυπτο, που όμως έφτασαν τους έξι μήνες η καθεμία από αυτές.
 Μαίρη Λίντα: Ναι, είναι αλήθεια! Όπου πήγαινα είχα τόση επιτυχία, που έμενα πολύ περισσότερο. Έτσι συνήλθε και η οικογένεια λιγάκι, γιατί μπόρεσα να βοηθήσω οικονομικά.
 Μίνα Μαύρου: Πώς κατάφερε να επιβιώσει ένα μικρό κορίτσι μέσα στο σκληρό κόσμο της νύχτας; Σίγουρα είχατε ακούσει να ξεστομίζονται  άσχημες κουβέντες, είχατε παρατηρήσει πρόστυχες συμπεριφορές…  Δεν προσπάθησε ποτέ κανείς να σας αποπλανήσει;
 Μαίρη Λίντα: Εγώ είχα τα «πιστεύω» τα δικά μου, αυτά που μου είχαν δώσει οι γονείς μου. Τα λόγια τους ηχούσαν πάντα στα αυτιά μου, ό, τι και να μου λέγανε δεν παρασύρθηκα ποτέ.  Έτυχε και πολύ πλούσιοι να μου κάνουν δελεαστικές προτάσεις, αλλά εγώ δεν δέχτηκα ποτέ τίποτα…
 Μίνα Μαύρου: Η μικρή Μαίρη πότε πρωτοσυναντήθηκε με το Μανώλη Χιώτη;
 Μαίρη Λίντα: Τον Χιώτη τον γνώρισα στο «Πίγκαλς» σε μία πρόβα. Ήμουνα τότε γύρω στα έντεκα. Ξανθός, πράσινα μεγάλα μάτια , με βλεφαρίδες χρυσές… Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο βλέμμα, ήταν τόσο όμορφος και καλοντυμένος! Μόλις με είδε, μου  είπε: «Πιτσιρίκα, εσύ είσαι η Μαίρη Λίντα; Μου είπαν ότι είσαι καλή τραγουδίστρια. Θα σου δώσω και δικά μου τραγούδια να πεις!». Σε εκείνη τη συνεργασία μου έδωσε το «Καφεδάκι» και τους «Ντιντίδες»…. Από εκείνη τη στιγμή έμεινε στην φαντασία την παιδική ο Χιώτης και δεν έφυγε ποτέ! Τον είχα ερωτευτεί πια…
 Μίνα Μαύρου: Τότε ήταν που σας είπε : «Όταν φτάσεις μέχρι τον ώμο μου, θα σε παντρευτώ»;
 Μαίρη Λίντα: Όχι, τη δεύτερη χρονιά που ξανασυνεργαστήκαμε. Μου είπε επί λέξη: «Άμα φτάσεις μέχρι τον ώμο μου, θα σε παντρευτώ! Θυμήσου το!».
 Μίνα Μαύρου: Πέρασαν τα χρόνια όμως… Εσείς μεγαλώσατε, φτάσατε μέχρι τον ώμο του, ενώ εκείνος παντρεύτηκε τη Ζωή Νάχη.
 Μαίρη Λίντα: Παντρεύτηκε τη Ζωή Νάχη, έκανε δύο παιδιά και μετά χώρισε.  Ανέβαινα ένα βράδυ, για να πάω στην «Κομπαρσίτα» και πέρασα  από την Ίωνος που ήταν το μπαράκι-στέκι  όλων των  λαϊκών τραγουδιστών αλλά και των  ηθοποιών. Ξαφνικά, τον βλέπω να κάθεται και να πίνει ουζάκι  με το Γιάννη  Τατασόπουλο.. «Γιάννη», λέει του Τατασόπουλου, «Είσαι να πάμε στην «Κομπαρσίτα», να πιούμε κάτι και να δούμε και τη Μαίρη;». Μπήκαμε στο ταξί, μπροστά ο Τατασόπουλος και πίσω εγώ με το Χιώτη.  Η καρδιά πήγε να φύγει από τη θέση της! Εκείνο το βράδυ μου είπε ότι χώρισε με τη Ζωή Νάχη. «Θυμάσαι που σου είχα πει ότι, όταν φτάσεις μέχρι τον ώμο μου, θα σε παντρευτώ»; Λέω: «Ναι , το θυμάμαι». «Ήρθε η ώρα μου λέει». Τα ’χασα, έτρεμα!
 Μίνα Μαύρου: Και επαγγελματική συνεργασία και ζευγάρι στη ζωή… Ήταν εύκολο;
 Μαίρη Λίντα: Ήταν καλό, βοηθήσαμε ο ένας τον άλλο και απόδειξη ως προς αυτό είναι ότι κάναμε τεράστιες επιτυχίες μαζί.
 Μίνα Μαύρου: Οπότε ήσαστε μαζί, όταν πήγε στον οργανοποιό στον Πειραιά και του ζήτησε να κάνει τετράχορδο από τρίχορδο μπουζούκι.
 Μαίρη Λίντα: Ναι, βέβαια μαζί του ήμουνα. Τα έχασε ο χριστιανός! Πάντα ψαχνότανε μουσικά  ο Χιώτης. Τότε θυμάμαι μέναμε στο σπίτι  στην Κυψέλη. Να φανταστείς, είχαμε μια ωραία κρεβατοκάμαρα από πατίνα. Την τεράστια ντουλάπα, που υπήρχε στο δωμάτιο τη χάλασε, για να την κάνει θήκη για τα όργανά του.
 Μίνα Μαύρου: Έχω ακούσει τον Θεοδωράκη να δηλώνει μαθητής του Μανώλη Χιώτη στα εννέα όγδοα. Τον θαύμαζε υπερβολικά!
 Μαίρη Λίντα: Μα καθόταν και του μάθαινε ο Μανώλης τους ρυθμούς του ζεϊμπέκικου. Πολύ τον βοήθησε τον Μίκη και ο Μίκης εμάς βέβαια αντίστοιχα.
 Μίνα Μαύρου: Έχετε εμφανιστεί και σε θεατρικές παραστάσεις, αλλά ως τραγουδίστρια…
 Μαίρη Λίντα: Ναι. Εγώ είχα παίξει και θέατρο. Μάλιστα, κάποτε τραγουδούσα  σε μία παράσταση του Κακογιάννη το «Παλικάρι» του Θεοδωράκη. Έκανα τη μάνα, φορούσα  μαύρο μαντίλι και μακρύ μαύρο φόρεμα. Την ώρα λοιπόν που ερμήνευα, έτρεχαν πραγματικά δάκρυα… και πώς όχι βέβαια, αφού εκείνο το  τραγούδι του Μίκη ήταν τόσο  ωραίο! (Και αυτές είναι οι στιγμές που συνειδητοποιείς ότι ο γραπτός λόγος σε κάποιες περιπτώσεις χωλαίνει… Μαίρη Λίντα απέναντί μου να μου τραγουδάει  - Κλαίνε τα δέντρα κλαίνε τα σύννεφα κι οι φίλοι σου κλαίνε-)….Όταν κάναμε  διάλλειμα, μπαίνει στο καμαρίνι μου ο Κακογιάννης  και μου λέει: «Κορίτσι μου, συγχαρητήρια, αλλά εσύ δεν είσαι μια απλή τραγουδίστρια! Εσύ έπρεπε να είσαι τραγωδός, έχεις ταλέντο τραγωδού και σου προτείνω να κάνεις σοβαρότερα πράγματα».
 Μίνα Μαύρου: Τον Ιούλιο του  ’61 στέφεστε «βασίλισσα της χρονιάς» στο Φεστιβάλ Ελληνικού  Τραγουδιού με την «Απαγωγή» του Θεοδωράκη. Ήταν η πρώτη φορά που κερδίζατε σε Φεστιβάλ τότε;
 Μαίρη Λίντα: Ναι… Μαγική βραδιά! Με ώθησε να πάω ο Χιώτης. Φοβόμουν πάρα πολύ, αλλά τελικά πήγα και κλέψαμε την παράσταση. Δεν ξεχνώ που, λίγο πριν βγω στη σκηνή, γυρίζω και λέω στον Θεοδωράκη: «Μίκη, φοβάμαι, τρέμω!», οπότε εκείνος μου απαντάει αποστομωτικά: «΄Εμπα και καθάρισε».

 Μίνα Μαύρου: Και «καθαρίσατε» μια χαρά! Το ’63 έρχεται  ο «Επιτάφιος» και γίνεστε  η τρίτη κατά σειρά ερμηνεύτρια μετά τον  Μπιθικώτση και τη  Μούσχουρη.  Νιώσατε κάποιο βάρος ερμηνεύοντας το μνημειώδες αυτό έργο;
 Μαίρη Λίντα: Ένιωσα πολύ ωραία με τα τραγούδια του Μίκη, ένιωσα ότι ανέβαινα μία  σκάλα καλλιτεχνικά! Δεν λέω αυτή τη στιγμή ότι το λαϊκό είναι εύκολο τραγούδι. Θέλει και πάθος θέλει και τέχνη, αλλά εκεί πραγματικά  ένιωσα διαφορετικά! Πόσο μάλλον όταν από τη μία ένας Θεοδωράκης λέει ότι είσαι σπουδαία τραγουδίστρια και από την άλλη  ο Κολάσης, το πρώτο βιολί,  λέει τι γάργαρη φωνή είναι αυτή! Όλα αυτά ήταν πολύ σπουδαία για ’μένα! Βέβαια, αν ακολουθούσα το δρόμο εκείνο, ίσως είχα κάνει καποια άλλα πράγματα, αλλά θα έπρεπε να κάνω και ανάλογες σπουδές. Ο μαέστρος μου έλεγε να κάνω κλασσικές σπουδές κι εγώ του απαντούσα: « Μαέστρο μου, εγώ ψάχνω να βρω μεροκάματο, να φάει η οικογένεια, δεν είμαι για σπουδές».

 Μίνα Μαύρου: Κύρια Λίντα, έχετε αναμφισβήτητα τεράστια έκταση φωνής! Αργότερα, πήρατε κάποια μαθήματα μονωδίας;
 Μαίρη Λίντα: Τίποτα! Αν έπαιρνα μαθήματα, έπρεπε να ήμουν πριμαντόνα, αλλά θα άφηνα το μεροκάματο, να τρέξω για μαθήματα; Ήταν κι η φτώχεια στη μέση…

 Μίνα Μαύρου: Μέσα από το τραγούδι γνωρίσατε κάποιες από τις μεγαλύτερες  προσωπικότητες εκείνης της εποχής! Πείτε μας κάποια περιστατικά που θυμάστε πολύ έντονα…
 Μαίρη Λίντα: Είχα την τύχη να συναντήσω πάρα πολλούς και αξιόλογους ανθρώπους! Η Κάλλας μου έλεγε, όταν ερχόταν με τον Ωνάση στην «Σπηλιά του Παρασκευά»: «Έλα πες μου, αηδονάκι μου, το «γκαρσόνι» χωρίς μικρόφωνο». Καθόμουν δίπλα της και της το τραγουδούσα, ήταν υπέροχη γυναίκα! Επίσης, εμφανίστηκα στη γιορτή του Βασιλέως Παύλου! Μάλιστα, όση ώρα τραγουδούσα, η Φρειδερίκη μου κρατούσε το χέρι και, κοιτάζοντας συνέχεια τον Παύλο, μου έλεγε: «Πες μου, σε παρακαλώ το «Πάρε το δαχτυλίδι μου». Στο Λευκό Οίκο επίσης πήγα, μαζί βέβαια με το Χιώτη,  για τα γενέθλια του  Προέδρου Τζόνσον. Μας είχε καλέσει  ο έμπιστός του, ο Τζιμ Ο’ Χάρα.

 Μίνα Μαύρου: Αυτό το τελευταίο περιστατικό συνέβη τα χρόνια που ζούσατε στην Αμερική;
 Μαίρη Λίντα: Ναι…

 Μίνα Μαύρου: Πώς ακριβώς έγινε, κυρία Λίντα; Θέλω να πω, πώς σας πλησίασαν οι άνθρωποι του Λευκού Οίκου;
 Μαίρη Λίντα: Τι μου θυμίζεις τώρα… Έρχεται στο καμαρίνι ο μαγαζάτορας του «ATHENS ON RUSH», Σπύρος Καραβίτης,  ένας πανέξυπνος Έλληνας και μας λέει: «Έξω είναι ο υπουργός Ο’ Χάρα και θέλει να μιλήσει μαζί σας». «Κι επειδή είναι υπουργός, τι με νοιάζει εμένα;», του απάντησε ο Χιώτης. «Μόλις ντυθείτε, ελάτε να μιλήσετε» μας είπε και έφυγε. Τελικά τον συναντήσαμε και μας πρότεινε να τραγουδήσουμε στα γενέθλια του Προέδρου. Εκπλαγήκαμε και οι δύο! Κοίταξε ο ένας τον άλλο και συμφωνήσαμε. Την ημέρα των γενεθλίων του Προέδρου, μας είχαν έτοιμο αεροπλάνο, για να μας πάει στην Ουάσιγκτον από το Σικάγο, όπου εμφανιζόμασταν. Φτάνουμε  σε ένα  ξενοδοχείο- παλάτι, όπου μας είχαν κάνει κράτηση και το βράδυ βρισκόμαστε  στο Λευκό Οίκο! Τι κόσμος ήταν αυτός!
 Μίνα Μαύρου: Ποια ήταν η αντίδραση του κόσμου, στον ήχο της πενιάς του Χιώτη και της κελαριστής φωνής της Λίντα;
 Μαίρη Λίντα: Τραγουδάμε και γίνεται κυριολεκτικά χαμός! Κάποια στιγμή  πήρα μια κοπέλα, Ελληνοαμερικανίδα μάλλον ήταν, που καθόταν μπροστά, για να χορέψουμε  χασάπικο. Μόλις το είδαν αυτό, σηκώνονται όλοι πάνω στην πίστα και αρχίζουν το χορό! Κάναμε πρόγραμμα περίπου μιάμιση ώρα  Κάποια στιγμή μας πλησίασε ο Πρόεδρος Τζόνσον και μας ρώτησε: «Θα σας άρεσε να μείνετε στην Αμερική;». «Βεβαίως και θα μας άρεσε, αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο, κ. Πρόεδρε», του απάντησα. Φώναξε αμέσως τον Ο’ Χάρα και του έδωσε εντολή να μας  βγάλει «Special Bill», δηλ. πράσινη κάρτα  Δεν πέρασαν δέκα μέρες και μας παίρνει τηλέφωνο ο Ο’ Χάρα, ειδοποιώντας μας να πάμε στο Ιmmigration . Πήγαμε κι εμείς… και πήραμε τις πράσινες κάρτες μας.
 Μίνα Μαύρου: Συγγνώμη, αλλά τις φωτογραφίες σας πού τις βρήκαν;
 Μαίρη Λίντα: Από το κέντρο, όπου εμφανιζόμασταν! Φαντάσου…
 Μίνα Μαύρου: Τέσσερα χρόνια στην Αμερική…
 Μαίρη Λίντα: Ζήσαμε το όνειρο, αλλά χωρίσαμε. Ίσως να μην είχαμε χωρίσει, αν δεν είχαμε φύγει…
 Μίνα Μαύρου: Μετά το χωρισμό όμως  ξανασυνεργαστήκατε…
 Μαίρη Λίντα: Ναι, για λίγο στο «Σεραφίνο».
 Μίνα Μαύρου: Χωρίσατε και μοιραία κάποια στιγμή χώρισαν και οι καλλιτεχνικοί σας δρόμοι. Στις επόμενες δουλειές σας, όταν σας τον ανέφεραν, αισθανόσασταν κάπως αμήχανα;
 Μαίρη Λίντα: Όχι καθόλου, καθόλου… Για μένα ήταν, είναι και θα είναι ο δεύτερος εαυτός μου! Και που παντρεύτηκα και ξαναπαντρεύτηκα εκείνος ήταν ολόκληρη η ζωή μου!
 Μίνα Μαύρου: Έχετε πει για τα νέα παιδιά ότι βιάζονται. Εσείς, όταν σας πλησιάζουν, τι τα συμβουλεύετε;
 Μαίρη Λίντα: Υπάρχει μία μαγική λέξη που λέγεται υπομονή! Επίσης, καλό είναι  να μάθουν να  δουλεύουν πολύ, να μην επιδιώκουν να γίνουν φίρμες από την πρώτη μέρα και να σέβονται τους προγενέστερους.

 Μίνα Μαύρου: Τώρα  που μιλάμε για σεβασμό… Μου έκανε τρομερή εντύπωση ότι παρόλο που με  τη Ρένα Βλαχοπούλου ήσαστε χρόνια φίλες, κάνατε πολλά χρόνια να της μιλήσετε στον ενικό.
 Μαίρη Λίντα: Μόνο προς το τέλος, γιατί μέχρι την ώρα που πέθανε ήμουν δίπλα της. Δυστυχώς, πολύ λίγα παιδιά σέβονται σήμερα.
 Μίνα Μαύρου: Αν σας ζητούσα να περιγράψετε με μια λέξη τη ζωή σας, πώς θα την περιγράφατε;
 Μαίρη Λίντα: Ονειρική …Σαν παραμύθι.. Έζησα και πολύ καλές στιγμές αλλά και πολύ κακές.
 Μίνα Μαύρου: Σαν άνθρωπος όμως μου δίνετε την εντύπωση ότι δεν έχετε αφήσει τις όποιες κακές στιγμές να σας χαρακώσουν σαν άνθρωπο.
 Μαίρη Λίντα: Είναι αλήθεια. Τις κακές τις έχω διαγράψει τελείως, δεν υπάρχουν. Θυμάμαι πάντα την καλή πλευρά των ανθρώπων, δεν θέλω να θυμάμαι την κακή τους.
 Μίνα Μαύρου: Στα χέρια μου κρατώ το βιβλίο «Μαίρη Λίντα, Μανώλης Χιώτης, Περασμένες μου αγάπες» Πώς νιώθει η Μαίρη Λίντα, βλέποντας τη ζωή της αποτυπωμένη σε ένα βιβλίο;
 Μαίρη Λίντα: Η αλήθεια είναι ότι το πρόσεξε πάρα πολύ ο Μάκης Δελαπόρτας. Του είπα:«Δεν θέλω να γράψεις υπερβολές, αλλά μόνον αυτά που θα σου πω, την αλήθεια».
Μίνα Μαύρου: Ζήσατε κάποια χρόνια στο εξωτερικό, αλλά επιστρέψατε στην Ελλάδα. Πεποίθησή μου είναι ότι σας ταιριάζει και σας αγαπάει πολύ αυτός εδώ ο τόπος. Υπάρχει κάτι που σας πληγώνει;
 Μαίρη Λίντα: Δεν αντέχω αυτή τη φαγομάρα που υπάρχει σήμερα με τα κόμματα και τους πολιτικάντηδες. Ειλικρινά, εύχομαι να πάνε όλα καλύτερα και να καταφέρουμε να  ισορροπήσουμε τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Μας αξίζουν τα καλύτερα!
 Μίνα Μαύρου: Ειλικρινά, δεν έχω λόγια, που ανοίξατε το σπίτι σας και με δεχθήκατε γι’ αυτή τη συνέντευξη. Σας εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα!
 Μαίρη Λίντα: Να είσαι καλά, κορίτσι μου, σε ευχαριστώ κι εγώ…

03/2014 Μίνα Μαύρου

Μαίρη Λίντα: Βιογραφικό Δισκογραφία

Μαίρη Λίντα: Ακούστε τραγούδια της στο YOUTUBE