Αλέξανδρος Μυράτ: Καλλιτεχνικός διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης (ΚΟΘ)

Μόνιμος προσκεκλημένος της Φιλαρμονικής της Τάργκου Μούρες της ΤρανσυλβανίαςΙδρυτής της Ορχήστρας της Πικαρδίας (1983)

Ιδρυτής της Καμεράτας – Ορχήστρας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (1991)

Ο Αλέξανδρος Μυράτ γεννήθηκε στο Βόλο. Η μουσική τού “αποκαλύπτεται” σε ηλικία 13 χρόνων. Επτά χρόνια αργότερα διευθύνει την πρώτη του συναυλία στη Διεθνή Αγορά των Δίσκων και των Μουσικών Εκδόσεων στις Κάννες, το 1970, με την Ορχήστρα του Μόντε Κάρλο και σολίστα τον Χένρυκ Σέρινκ.

Ο Αλέξανδρος Μυράτ σπούδασε στο Παρίσι με τους: Ίγκορ Μάρκεβιτς, Μαξ Ντόυτς και Νάντια Μπουλανζέ. Η τελευταία μάλιστα έχει αναφέρει ότι είναι “γεννημένος για να διευθύνει ορχήστρα”.

Από την πρώτη παγκόσμια παρουσίαση της “Ορέστειας” του Νταριούς Μιγιώ, την οποία διηύθυνε για τη Γαλλική Ραδιοφωνία το 1976, η διεθνής του καριέρα τον οδηγεί σε Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία, Ισπανία, Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία, Γερμανία, Ελλάδα, Κορέα και αλλού.

Εντός του 1976 βραβεύεται στο διαγωνισμό “Τζίνο Μαρινούτσι” του Σαν Ρέμο. Λαμβάνει τη γαλλική υπηκοότητα το 1977 και συνεργάζεται τακτικά με τη Γαλλική Ραδιοφωνία, πραγματοποιώντας ηχογραφήσεις, συναυλίες και πολλές παγκόσμιες πρώτες ακροάσεις, όπως άλλωστε μαρτυρούν και τα αρχεία του Εθνικού Ινστιτούτου Οπτικοακουστικών Μέσων της Γαλλίας. Στο ενεργητικό του έχει επίσης την αξιομνημόνευτη παρουσίαση της συμφωνίας “Η ημέρα της ύπαρξης” του Ιβάν Βισνεγκράντσκυ, παρουσία του συνθέτη, το 1978, ως επικεφαλής της Νέας Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Γαλλικής Ραδιοφωνίας.

Η παραπάνω “ζωντανή” συναυλία, που κυκλοφόρησε σε CD από την εταιρία Shiiin σε συνεργασία με το Εθνικό Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων της Γαλλίας, έγινε δεκτή με διθυραμβικές κριτικές. Η τιμητική διάκριση «Diapason d'Or» ήρθε λοιπόν να προστεθεί στις ήδη υπάρχουσες διακρίσεις του δίσκου για τις ηχογραφήσεις της EMI & AUVIDIS.

Το 1984, ιδρύει τη Sinfonietta, την περιφερειακή Ορχήστρα της Πικαρδίας, την οποία διευθύνει έως το 1989. Κατά την περίοδο αυτή εδραιώνεται η φήμη του για τις ερμηνείες του στα έργα του Μότσαρτ.

“Υπάρχουν στη Γαλλία πολλές ορχήστρες που θα μπορούσαν να συναγωνιστούν τη Sinfonietta; Αξίζει να τεθεί το ερώτημα, δεδομένου ότι γνωρίζουμε τον κίνδυνο που εγκυμονεί το να πιστεύουμε βιαστικά στα θαύματα. Αν όμως εξαιρέσουμε τα δύο πρώτα μέρη της συμφωνίας του Μότσαρτ, που μας δημιούργησαν μια αίσθηση απότομης τελειότητας, πώς να μη συμμεριστούμε τον ενθουσιασμό του κοινού ενώπιον μιας τόσο ακαταμάχητης αποκάλυψης;” http://www.tsso.gr