Ασφαλώς και είναι. Αν δεν το πιστεύουμε αυτό όσοι ασχολούμαστε με τα κοινά και θεωρούμε τους εαυτούς μας πολιτικά όντα , τότε να τα παρατήσουμε όλα και να πάμε σπίτι μας.
Όμως, στην προσπάθεια για την πραγματοποίηση αυτού του ¨άλλου¨ κόσμου προκύπτουν μια σειρά ερωτήματα τα οποία κάποιοι από εμάς τα έβαζαν εδώ και καιρό , αλλά οι περισσότεροι τα έκρυβαν κάτω από το χαλί.
1) Θέλουμε όλοι τον ίδιο « άλλο κόσμο»;
2) Ποιες από αυτές τις απόψεις έχουν γίνει κτήμα της Κοινωνίας;
3) Ποια είναι η διεθνής κατάσταση ,την στιγμή που εμείς θέλουμε να πραγματοποιήσουμε τις επιδιώξεις μας
4) Και το πιο σημαντικό , πως θα πραγματοποιήσουμε αυτόν τον άλλο κόσμο ; Με ποια μέθοδο; Πού πηγαίνουμε μπρός και πού περιμένουμε ή και κάνουμε πίσω;
Κάθε ένα από αυτά τα ερωτήματα είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο για συζήτηση ,η οποία έγινε πλημμελώς ως καθόλου μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθειά μας να σταματήσουμε την Νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που οδήγησε την χώρα μας στην εξαθλίωση και έχοντας απέναντί μας ένα παλιό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που δεν οδηγούσε πουθενά.
Αυτή την ελλιπή προετοιμασία πληρώνουμε τώρα.
Ήταν πολύ ωραίο το ταξίδι του ΣΥΡΙΖΑ με την προσπάθεια του συγκερασμού διαφορετικών απόψεων πάνω στα παραπάνω ερωτήματα. Αλλά που τελειώνει το όνειρο και πού αρχίζει η πραγματικότητα;
Πιστεύω πως πρέπει, χωρίς κραυγές και αφορισμούς, να κάνουμε μια μεγάλη συζήτηση σ΄αυτό το κόμμα για όλα τα παραπάνω και να κάνουμε και την αυτοκριτική μας για τις μεθόδους που χρησιμοποιήσαμε ,ο καθένας ξεχωριστά ,για να επιβάλλουμε την μια ή την άλλη άποψη. Να δούμε αν ήμαστε ειλικρινείς, προσγειωμένοι και μεθοδικοί απέναντι στην κοινωνία και τους συντρόφους μας.
Πάντα απορούσα πως το πλούσιο δυναμικό των νεώτερων συντρόφων με πανεπιστημιακές σπουδές, δεν κατανοούσε την ανάγκη της μεθόδου και την αντικειμενική εκτίμηση της κατάστασης, προκειμένου να διατυπώσει μια άποψη ή ένα σύνθημα ή μια διεκδίκηση . Ίσως η μεγάλη νίκη του Νεοφιλελευθερισμού να είναι αυτή που απέκλισε μια ολόκληρη γενιά από την εργασία και την κοινωνικότητα που αυτή συνεπάγεται, με αποτέλεσμα όποια άποψη επικρατούσε στην παρέα μας με τα δεδομένα της παρέας μας, να θεωρείται σωστή και εφικτή.
Και τώρα πού βρισκόμαστε; Προσγειωθήκαμε απότομα στην πραγματικότητα που λέει , πως ως Κυβερνητικό Κόμμα έχουμε την ευθύνη ολόκληρης της Κοινωνίας και όχι μόνο του εαυτού μας. Πως δεν μπορούμε να αγνοούμε τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας, την διεθνή κατάσταση, τα χρόνια προβλήματα κακοδιοίκησης και κακών νοοτροπιών, τις δικές μας πεπερασμένες δυνατότητες και τα λάθη που προέκυψαν από αυτές.( βλέπε η σωτηρία από Γκουρού ή άλλες χώρες κ. ά)
Ας προσδιορίσουμε λοιπόν τώρα τον στόχο μας και ας προχωρήσουμε μαζί όσοι συμφωνούμε, χωρίς πικρίες και αλληλοκατηγορίες. Άλλωστε όλοι μας, είτε από πρόθεση είτε από αφέλεια έχουμε το μερίδιο μας στα λάθη. Σημασία έχει να διδασκόμαστε από αυτά.
Λίνα Χρήστου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου