ALEXIA VASSILIOU TO PARTICIPATE IN ARTISTS FOR PEACE Never Again - Peace Concert

Artists for Peace proudly presents "NEVER AGAIN", an exceptional concert program on November 1, 2011 that embraces genocide awareness and advocates world peace. "NEVER AGAIN" will star 22-time Grammy winner, Rock & Roll Hall of Fame Legend and United Nations Ambassador of Peace, Stevie Wonder, along with a host of internationally famous friends and celebrities united in a cause to help build consciousness about injustices in the world and the need of the international community to be of one voice. November 1, 2011 7:30 p.m. Gibson Amphitheatre 100 Universal City Walk Universal City, California 91608 For tickets, please visit http://artists4peace.org or call (818) 405-3800

TWO GREEK FILMS PREMIERE AT AFI FEST!  American Film Institute Festival (AFI FEST) will present two Greek films in Novemeber: ATTENBERG, which is also this year's official Greek candidate for the Academy Awards, and ALPS. Tickets for AFI FEST are free and available on line and at the Box Office located at Hollywood & Highland Center, 6801 Hollywood Blvd, Ste. 219. Tickets must be reserved in advance. Screenings will take place at the Mann Chinese Theatre. ATTENBERG Monday, November 7, 10:00 PM, Mann Chinese Wednesday, November 9, 4:45 PM, Mann Chinese Greece's Official Foreign Oscar Submission     _________________________________ ALPS Wednesday, November 9, 7:15 PM, Mann Chinese For more information visit www.AFI.com/AFIFEST

OLYMPIA DUKAKIS ON STAGE IN LOS ANGELES Academy Award-winner and LAGFF Advisory Board Member Olympia Dukakis is set to star in VIGIL, a theater production at Mark Taper Forum November 2 to December 18.  Grace (Dukakis) is a woman of few words and the aunt of Kemp, who - after 30 years - has traveled cross-country to be with her on her deathbed.  Kemp's problem is she's not dying fast enough.  Gallows humor and Kemp's quirky points of view on humanity and mortality fuel the delightfully dark narrative of VIGIL.  Buy tickets here.

"IMMORTALS" OPENING 11/11/11 LAGFF 2011 Industry Panelists Charles and Vlas Parlapanides co-wrote IMMORTALS, a new blockbuster opening on Novemebr 11.  Find information on IMMORTALShere.  Click here to see trailer.

NEW TELEVISION SERIES "PAN AM"  Former President of the Academy of Motion Picture Arts and Sciences (AMPAS) and LAGFF Board Member, Sid Ganis, is behind the new ABC series, PAN AM, airing on Sundays.  For more informationclick here.

Comedy Night at the Montreal Greek Film Festival - Βραδιά κωμωδίας στο φεστιβάλ

http://montrealgreekfilmfestival.com/

Πανηγυρική εκδήλωση για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940

O ποιητής Τάσος Μακράτος

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στην αίθουσα «Μιχαηλας Αβέρωφ» της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, (Γενναδίου 8 και Ακαδημίας (7^ος όροφος), η εκδήλωση της Εταιρείας με θέμα τα γεγονότα του ηρωικού έπους 1940.

Πρώτος ομιλητής ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών κύριος Παύλος Ναθαναήλ αναφέρθηκε στις «Άγνωστες πτυχές του Ελληνοιταλικού πολέμου του 1940». Όπως τόνισε, οι δικτατορίες τις εποχής, Ιταλίας του Μουσολίνι και Ελλάδος του Μεταξά, ήταν μεν ίσου εθνικού πολιτεύματος αλλά και οι λαοί - πολύ κοντά ο ένας στον άλλο - ήταν εξίσου καταπιεζόμενοι από αυτό το πολίτευμα και έτσι διπλά αδελφικοί. Έτσι δικαίως η υπεροχή της Ελλάδος επήλθε ως αποτέλεσμα του να εισβάλει ένας καταπιεσμένος λαός μέσα σε έναν αδελφικό λαό καταπιεζόμενο και αμυνόμενο.

Δεύτερος ομιλητής ο ποιητής και φιλόλογος, και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών κύριος Τάσος Μακράτος αναφέρθηκε στο «Το έπος του 1940 και η λογοτεχνία». Διάβασε αποσπάσματα από την ενδιαφέρουσα ανθολογία λογοτεχνικών κειμένων και ποιητών από τον πόλεμο μέχρι τα μέσα της δεκαετίας 1960 που έγινε με επικεφαλής τον κύριο Παύλο Ναθαναήλ και έχει εξαντληθεί. Είναι μεγάλο το υλικό που αναφέρεται στον πόλεμο του 1940 και αναλύει όλες τις πτυχές που σημάδεψαν τον πνευματικό κόσμο. Μάλιστα έγινε μια έκκληση να συνεχισθεί η εργασία αυτή και να συμπληρωθεί η ανθολογία με όλα τα έργα που γράφτηκαν μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1960 έως σήμερα.

Τρίτος ομιλητής ήταν η ποιήτρια και εκδότρια του περιοδικού «Κορινθιακοί Ορίζοντες» κυρία Ελένη Συκά-Κοντόζογλου η οποία στην ομιλία της ανέπτυξε το θέμα «28^η Οκτωβρίου 1940. Η Λάμψη της Ημέρας».

Τον άρτιο συντονισμό της εκδήλωσης είχε ο αντιπρόεδρος  του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών κύριος Βασίλης Δημουλάς. 

H ποιήτρια και εκδότρια κυρία Ελένη Συκά-Κοντόζογλου, 
ο ποιητής και φιλόλογος κύριος Τάσος Μακράτος, και ο πρόεδρος του διοικητικού 
συμβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών κύριος Παύλος Ναθαναήλ  

Το Ελιξίριο του Έρωτα του Γκαετάνο Ντονιτσέττι στην Εθνική Λυρική Σκηνή

Η ανάλαφρη όπερα Το Ελιξίριο του Έρωτα του Γκαετάνο Ντονιτσέττι είναι ένα αγαπημένο έργο λόγο των ωραίων μελωδιών μπελ-καντο και των εντυπωσιακών φωνητικών πυροτεχνημάτων που ο συνθέτης έγραφε, συνήθως κατά παραγγελία, για μεγάλους πρωταγωνιστές της εποχής του. 

Το λιμπρέτο είναι του Φελίτσε Ρομάνι βασισμένο στο έργο Το Φίλτρο του Ευγένιου Σκριμπ. Τα σκηνικά του Γιώργου Γαβαλά ήταν φτωχά και χαλούσαν την όλη σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή. Τα κοστούμια του Ντένη Βαχλιώτη επίσης, αν και κάπως πιο συμβατικά με τους ρόλους. Ο κύριος Φασουλής ατύχησε να εντυπωσιάσει σε αυτό το έργο που δίνει αρκετές ευκαιρίες για έναν καλό σκηνοθέτη, όπως είναι ο Φασουλής με εξυπνάδα και πείρα στην κωμωδία. Ίσως να έλειψε η χημεία με τους συντελεστές ίσως κάτι άλλο, πάντως το οπτικό μέρος μπορούσε να είναι καλύτερο, ούτε ο ξεβιδωμένος με το κίτρινο καπέλο, ο φουσκωτός και οι δυο καλόγριες δεν βοήθησαν την κατάσταση.  

Στον ρόλο της Αντίνα, η υψίφωνος Βασιλική Καραγιάννη έδωσε ένα ρεσιτάλ άρτιας τεχνικής με υπέροχες κολορατούρες, και εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι ο συνθέτης το παράκανε σε μερικά σημεία του έργου με τους βοκαλισμούς. Ως Νεμορίνο ο τενόρος Αντώνης Κορωναίος ήταν λίγος, θα μπορούσε να δώσει περισσότερα πράγματα γιατί μπορεί. Στο ρόλο του Μπελκόρε ο καταπληκτικός βαρύτονος Διονύσης Σούρμπης ήταν η έκπληξη της βραδιάς, σκηνικά και φωνητικά άρτιος έδωσε τον καλύτερο εαυτό του. Ως Ντουλκαμάρα ο βαθύφωνος Δημήτρης Κασιούμης έκανε μια καλή προσπάθεια, και στον ρόλο της Τζαννέττα η σοπράνο Ελπινίκη Ζερβού είχε κάποιες καλές στιγμές.

Η Αμβροσία Τσαλαμανιού με τον Διονύση Σούρμπη

Την Ορχήστρα και τη Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής διηύθυνε ο μαέστρος Ισίν Μετίν με ωραία τέμπο και γρήγορη ακολουθία. Αξίζει για τους λάτρες της όπερας να πάτε να δείτε την παράσταση αυτή, και για τον λόγο που ένας καταξιωμένος σκηνοθέτης όπως ο Φασουλής έκανε αυτήν την προσπάθεια να σκηνοθετήσει όπερα.
 

Λίγα λόγια για το έργο και την παράσταση από την Εθνική Λυρική Σκηνή
Με την διάσημη ρομαντική, κωμική όπερα του Γκαετάνο Ντονιτσέττι, το Ελιξίριο του Έρωτα, σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή και μουσική διεύθυνση του Ισίν Μετίν, ξεκινά η νέα καλλιτεχνική περίοδος για την Εθνική Λυρική Σκηνή. 
Πρόκειται για μια από τις πιο γοητευτικές και μελωδικές όπερες του ρεπερτορίου, αλλά και μια από τις αγαπημένες του κοινού της όπερας παγκοσμίως. Ο Ντονιτσέττι έγραψε υπέροχες μελωδίες, όπως το διάσημο “Una furtiva lagrima”, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην ατμόσφαιρα του έργου και την ενορχήστρωση.  Έπλασε μια χαλαρή ατμόσφαιρα, όπου κυριαρχούν τα φωτεινά χρώματα και τα αγνά συναισθήματα, σε ένα έργο που μέχρι σήμερα επιτρέπει στον θεατή να φύγει από την αίθουσα με χαμόγελο.
Ο Σταμάτης Φασουλής, στην πρώτη του συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή, μεταφέρει το μελόδραμα του Νεμορίνο και της Αντίνα σε ένα εργοστάσιο του μεσοπολέμου. Η ασπρόμαυρη καταθλιπτική ατμόσφαιρα που αντικατοπτρίζει την συναισθηματική κατάσταση του Νεμορίνο, ο οποίος διεκδικεί ανεπιτυχώς την πλούσια και όμορφη Αντίνα, δίνει την θέση της στην εφορία που προκαλεί το ελιξίριο και οι «μαγικές» του ιδιότητες..

Ο Αντώνης Κορωναίος με την Αμβροσία Τσαλαμανιού  

Η όπερα αυτή, καθιέρωσε τον Ντονιτσέττι, ο οποίος διαδέχεται τον Ροσσίνι στο είδος της κωμικής όπερας, διατυπώνοντας μια προσωπική γλώσσα πολύ διαφορετική από αυτή του διάσημου συναδέλφου του. Η μεγάλη τομή που κατάφερε ο Ντονιτσέττι είναι ότι εισήγαγε το συναισθηματικό στοιχείο στο είδος αυτό της κωμικής όπερας. Στο Ελιξίριο, οι δύο βασικοί χαρακτήρες ωριμάζουν μπροστά στα μάτια των θεατών τόσο δραματουργικά όσο και μουσικά, ενώ η λύση της ιστορίας δίνεται από την εξέλιξη στην ψυχολογία τους. Με άλλα λόγια σε αντίθεση με την παράδοση του 18ου αιώνα οι χαρακτήρες του Ελιξιρίου μοιάζουν να έχουν αληθινά συναισθήματα, τα οποία μάλιστα ο συνθέτης μοιάζει να τα προσεγγίζει με σκεπτικό σύγχρονης ψυχολογίας.

Ο Παναγιώτης Καρούσος συγχαίρει τον Ισίν Μετίν  

Η πλοκή του έργου αφορά στον έρωτα που αισθάνεται ο φτωχός χωρικός Νεμορίνο για την όμορφη, πλούσια και φιλάρεσκη Αντίνα. Πιστεύει ότι αν πιεί ένα μαγικό ελιξίριο εκείνη θα τον αγαπήσει. Την αφέλειά του εκμεταλλεύεται ο πλανόδιος αγύρτης Δρ. Ντουλκαμάρα, που τού πουλά αντί για ελιξίριο ένα μπουκάλι κρασί Μπορντώ. Ο Νεμορίνο δεν έχει χρήματα. Έτσι, προκειμένου να το αγοράσει, κατατάσσεται στο στρατό, γεγονός που του αποφέρει άμεσα το επιθυμητό ποσό. Όταν το μαθαίνει, η Αντίνα πείθεται για τη δύναμη των αισθημάτων του, ομολογεί πως εκείνη τον αγαπά και η υπόθεση οδηγείται σε αίσιο τέλος.

Alessandro Talevi directing La traviata at Cape Town Opera

Alessandro Talevi directing La traviata

La Traviata G. Verdi. Opening 11 October, 2011 Cape Town Opera

Director's notes

There is always a lively debate about the ‘updating’ of operas, or at least changing the original period in which the piece is set into one other than that which the composer envisaged. I feel it should only be done when there is a compelling reason to do so; whatever the updating, it has to bring the essence of the work to light, in a way that the original setting might not. We must not forget that Verdi himself chose the present day as the setting for La traviata; this was the principal reason why the opera was a failure at its premiere – people were unprepared for and shocked by the realism of an opera in modern dress.

It is this realism or ‘verismo’ which is at the heart of La traviata, and I felt that 1920s Paris was the best setting in which to bring this opera to life with the artists of Cape Town Opera. This was the Paris of the Jazz Craze, where American jazz musicians and performers like Josephine Baker were creating a sensation. The city never slept – it was a melting pot of intellectuals and artists of all disciplines, attracted by the atmosphere of creative freedom and lack of repression. Artists like Picasso, Miró and Dalí lived and worked in Paris at this time, often collaborating with writers and designers on extremely avant-garde projects; these included names such as Jean Cocteau, Coco Chanel, Francis Poulenc, Igor Stravinsky, Man Ray and Serge Diaghilev. I know of one particular stage production, done on a very low budget, for which Jean Cocteau wrote the scenario and dialogue, Picasso designed and painted the stage backcloth himself, and Chanel created the costumes.

All these artists were drawn to the bars and jazz clubs of Paris’ seedy underbelly, where parties often had fancy dress themes and patrons went to enormous lengths with their costumes. A particular favourite was the jazz nightclub, Le Bal Negre, a meeting place for the Afro-Caribbean community, which also became the centre of the fashionable Parisian craze for the ‘primitive’ and the 'exotic'.

One of the most important themes in La traviata is the clash of values between the young fashionable world to which Violetta belongs, and the conservative bourgeois society to which Alfredo is forced to return by his father; this conflict seems particularly compelling and real after World War II. Young people in all the major European countries questioned the values and judgement of their elders, and an establishment which had led their countries into a catastrophic war in which millions of young men on all sides lost their lives. Moral values, aesthetic rules and behavioural codes were all energetically challenged by young people, and the disapproval shown by the establishment towards these new trends was no less vigorous.

Verdi’s Violetta is a courtesan, a beautiful woman of intellect and accomplished social and artistic skills who received financial security from wealthy male benefactors in return for romantic and sexual 'favours'.

Who would Violetta have been in the 1920s? While the old courtesan tradition had died out by then, in some ways it was replaced by the existence, in Paris, of beautiful actresses, dancers and singers who moved in the charmed circles of the demi-monde, and who, despite their glamour and fame, often led extremely precarious existences. These women were often compelled to sell themselves to the highest bidder amongst their wealthy male admirers, thereby replicating the ancient courtesan tradition of earlier days.

Verdi’s La traviata

11,13,19,21 22 October 2011 @ 19:30

This major new production marks a number of other significant ‘homecomings’: South African-born star tenor Colin Lee makes his Cape Town operatic debut, fresh from triumphant appearances at Covent Garden and the Metropolitan Opera, and George Stevens returns from Germany to sing Germont père. Showcasing these three remarkable singers, acclaimed South African-born director Alessandro Talevi collaborates with British designer Madeleine Boyd to create a spectacular and romantic new production, set in Paris in the 1920s.

In 1853, Verdi scandalised Venice by writing a shockingly realistic tragedy (set in the present day) about a courtesan dying from tuberculosis. Now, more than 150 years after its controversial premiere, La traviata is the second most frequently performed opera in the world, an adored classic which has introduced millions to the emotive power of 19th century opera (including, memorably, Julia Roberts’ character in Pretty Woman). The ‘fallen woman’ of the title, the courtesan Violetta Valéry, has been a key role for many of the great sopranos of our age, from Callas and Sutherland to Gheorghiu and Netrebko, and following her acclaimed performances last year in Lucia di Lammermoor, CTO is thrilled to welcome Bronwen Forbay back to make her role debut.

Cast List

Violetta Valery: Bronwen Forbay
Alfredo Germont: Colin Lee
Giorgio Germont: George Stevens
Flora Bervoix: Violina Anguelov
Annina: Arline Jaftha
Gastone Viscount de Letorières: Tshepo Moagi
Barone Duphol: Owen Metsileng/Amos Nomnabo
Marchese d’Obigny: Monde Masimini
Dottore Grenvil: Xolela Sixaba
Giuseppe: Amos Nomnabo/Owen Metsileng 
Chorus: Cape Town Opera Chorus

Conductor & Chorus Master: Albert Horne
Director: Alessandro Talevi
Costume & Set Designer: Madeleine Boyd
Lighting Designer: Kobus Rossouw

http://www.capetownopera.co.za

ΟΧΙ και ΘΥΣΙΑ εν καιρώ ειρήνης

Εγκύκλιος 28^ης Οκτωβρίου

Μητροπολίτη Σωτηρίου

Νύχτα-νύχτα «πριχού πουλιού φωνή να κράξει», ο Γκράτσι επιδίδει στο Μεταξά το τελεσίγραφο. Η Ιταλία θέλει να πατήσει, να σκλαβώσει την Ελλάδα.

            Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, εκ μέρους όλου του Ελληνικού Λαού απαντά το ηρωικό ΟΧΙ. Και αυτό το ΟΧΙ το υποστηρίζει ο Ελληνικός Λαός με θυσία και ηρωισμό. Τόσο ηρωισμό, ώστε ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας Τσώρτσιλ και μαζί του όλη η ανθρωπότης να λέει, «απ’εδώ και πέρα δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες». Όλη η ανθρωπότης υποκλίνεται μπροστά στη δόξα και τον ηρωισμό της Ελλάδας. Η Ελλάδα  ξαναζεί την αρχαία της δόξα. Όλος ο κόσμος θαυμάζει τον Έλληνα.

            Αυτά εν καιρώ πολέμου. Εν καιρώ ειρήνης όμως τί γίνεται; Ποια είναι η κατάσταση της Ελλάδας και του Έλληνα γενικά στη σημερινή εποχή;

            Δυστυχώς η αλήθεια και η πραγματικότης είναι πικρή. Η Ελλάδα σήμερα παλεύει να επιζήσει. Τα οικονομικά της προβλήματα είναι τέτοια, που είναι η καθημερινή συζήτηση σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης, σε όλη την υφήλιο. Όλος ο κόσμος μιλάει περιφρονητικά για την Ελλάδα και τον Έλληνα της σήμερον. Γιατί φθάσαμε εκεί;

            Φθάσαμε εκεί, γιατί ξεχάσαμε τα ιδανικά μας. Γιατί ξεχάσαμε την πίστη μας στον αληθινό Θεό. Γιατί μερικοί θέλουν να επιστρέψουν στους Θεούς του Ολύμπου. Γιατί εγκαταλείψαμε τις ηθικές μας αρχές και αξίες. Γιατί ξεχάσαμε ότι και στον καιρό της ειρήνης πρέπει να λέμε το ΟΧΙ και να κάνομε πολλές θυσίες.

            Για να συνεχίσει απρόσκοπτη η ζωή της πατρίδας, αλλά και του κάθε Έλληνα, πρέπει και στον καιρό της ειρήνης να λέμε το ΟΧΙ. ΟΧΙ στη χλιδή. ΟΧΙ στη σπατάλη. ΟΧΙ στη φοροδιαφυγή. ΟΧΙ στο γρηγορόσημο. ΟΧΙ στην τεμπελιά. ΟΧΙ στην κατεργαριά και στην καπατσοσύνη. ΟΧΙ στην απιστία. ΟΧΙ στην έκλυση των ηθών. ΟΧΙ στο «φάγωμεν, πίωμεν αύριο γαρ αποθνήσκομεν».

            Και δεν φθάνουν μόνον τα ΟΧΙ. Χρειάζονται και στον καιρό της ειρήνης τα ΝΑΙ. ΝΑΙ στην κατά συνείδηση εργασία μας.  ΝΑΙ στην δημιουργία καλού χαρακτήρα. ΝΑΙ στην τιμιότητα. ΝΑΙ στην ειλικρίνεια. ΝΑΙ στην καλή, τίμια και ειλικρινή συνεργασία με τον πλησίον μας. ΝΑΙ στην θυσία. ΝΑΙ στην οικονομία, γιατί μόνο η οικονομία ενίκησε την φτώχεια.

            Όσα γράψαμε παραπάνω, μη νομίσει κανείς ότι αφορούν μόνον τα επίγεια. Αφορούν και τα επουράνια. Αφορούν και την μετά θάνατον ζωή. Όποιος δεν πιστεύει στην μετά θάνατον ζωή και την τελική απόδοση δικαιοσύνης, έχει χάσει το νόημα και το σκοπό της ζωής απ’την αρχή. Έχει χάσει την πυξίδα της ζωής του. Παραπαίει και αργά ή γρήγορα γίνεται ο περίγελος των πάντων.

            Σήμερα, λόγω του ότι δεν εμάθαμε στον καιρό της ειρήνης να λέμε το ΟΧΙ και να κάνομε θυσίες, υποφέρει όχι μόνο η Ελλάδα και ο Έλληνας γενικά, αλλά υποφέρουν και μερικές Κοινότητές μας εδώ στον Καναδά. Ευτυχώς ελάχιστες. Μαζί με την Ελλάδα και τον Έλληνα γενικά, πρέπει κι αυτές οι Κοινότητες να μάθουν να κάνουν αυτά που περιγράψαμε παραπάνω.

            Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εφθάσαμε στο κατώτατο σημείο. Στο ναδίρ. Τι θα κάνομε; Θα απογοητευθούμε; Θα παραδοθούμε άνευ όρων; Θα προχωρήσομε και θα δεχθούμε την τελική καταστροφή μας; ΟΧΙ ! ! !

            «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει».  Θα αναγνωρίσομε τα λάθη μας. Θα αλλάξομε πορεία. Θα ανασκουμπωθούμε και θα δουλέψομε. Με πίστι στο Θεό. Στον εαυτό μας και στον επιδιωκόμενο σκοπό, όχι μόνο θα επιζήσομε, αλλά και θα επανακτήσομε την υλική και πνευματική ευημερία. Θα αποδείξομε στους εαυτούς μας και στον κόσμο ότι η Ελλάδα ξανά προς την δόξα τραβά.

            Με μετάνοια. Με αλλαγή πορείας. Με τίμια προσπάθεια και θυσίες. Σαν Ελλάδα και σαν Έλληνες θα ξαναπάρομε τη θέση που μας ανήκει μέσα στον κόσμο. Ήμασταν η ενδοξότερη φυλή στον κόσμο και εκεί είναι η θέση μας. Με αυτή την αλλαγή πορείας, την ειλικρινή προσπάθεια και τις θυσίες, και προπαντός με την χάρη του Θεού θα κατακτήσομε και τον Ουρανό. Θα κάνομε κτήμα μας την αιώνια Βασιλεία του Θεού.

            Με αυτές τις σκέψεις, χωρίς απογοήτευση, με αισιοδοξία ατενίζοντας το μέλλον, καλώ όλους σας να γιορτάσομε την 28^η Οκτωβρίου του 1940. Ποτέ δεν είναι αργά. Το παρόν και το μέλλον μας ανήκει. Η συμπαράσταση του Θεού είναι δεδομένη. Χρειάζεται η δική μας προσπάθεια. Όμως, να χρησιμοποιούμε το ΟΧΙ και την ΘΥΣΙΑ στην καθημερινή μας ζωή. Στον καιρό της ειρήνης. Αυτό μόνο μας ταιριάζει.

Με πατρική αγάπη και θερμές ευχές

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΤΟΡΟΝΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΣ

NO and SACRIFICE During Peacetime

Encyclical for the 28th of October

by Metropolitan Archbishop Sotirios

In the middle of the night,  "before the chirping of the birds in the morning",  the Italian Ambassador Grazzi delivers an ultimatum to Greek Prime Minister Metaxas.  The Fascist dictator Mussolini wants to invade and enslave Greece.

   The Greek Prime Minister, on behalf of all the Greek people, answered with the heroic “NO” – we will not accept this ultimatum.  And this NO is supported by the Greek people through their sacrifices and heroism. So great is their heroism and valour, that Prime Minister Churchill of England, along with all mankind, states that:  "from now on, we will not say that Greeks fight like heroes, but that heroes fight like Greeks."  All mankind bows down in admiration before the glory and heroism of Greece. Greece is reliving her past ancient glory. Everyone admires the Greeks in their finest hour, as they win victory after victory, chasing the enemy out of their homeland.

   This is what they did during wartime. But now in peacetime, what is the situation in Greece and with every Greek in general today?

    Unfortunately, the truth and the reality is bitter to swallow. Greece is now struggling to survive. Her economic problems are such, that the economic woes of Greece are in the daily news and in the media blogs throughout the world. Everyone speaks with contempt for Greece and for the Greek of today. How and why did we get to this sorry state?

   We arrived there, because we have forgotten our ideals and our values as a people and as a nation.  Above all, we have forgotten the true God, and our faith in a power greater than ourselves.  Some of our misguided compatriots want to return to worshipping the false gods of Olympus. We have abandoned our moral principles and values. We have forgotten that even in times of peace, we must sometimes say NO, and make many sacrifices to lead a virtuous and ethical life.

    In order for every Greek and our homeland to continue their way of life unimpeded, we must learn to say NO when it is necessary. We must say NO to opulence; NO to waste; NO to tax evasion; NO to bribery; NO to laziness; NO to fraud and trickery; NO to infidelity; NO to the total abandoning of ethics and morals; NO to living one’s life by the motto, "eat and drink today, for tomorrow we die".

    It is not enough to say NO to all that is wrong.   During times of peace, it is necessary to say YES to that which is positive and good. We must be willing to say YES to a conscientious work ethic;  YES to cultivating proper character;  YES to integrity;  YES to honesty; YES to sincerity; YES to good, honest and sincere cooperation with our neighbours; YES to sacrifice; YES to thriftiness and economizing, because only frugality defeated poverty.

     Let no one think that whatever we have said previously, only concerns matters relating to our daily lives on earth.  They relate to spiritual matters as well. They also involve the afterlife. Whoever does not believe in the afterlife and in the final rendering of Divine justice, has gambled and lost eternity with God.  He has lost the compass of life. He falters, and then sooner or later, becomes the laughing stock of everyone.

   Today, because we did not learn during times of peace to say NO, and to make necessary sacrifices, not only does Greece and every Greek citizen suffer, but also some of our small Communities in Canada suffer.  Fortunately, they are only a few.  Along with Greece and every Greek in general, these Communities must learn to do and apply what we have said previously.

   There is no doubt that we have reached rock bottom.  What are we to do?  Will we simply throw our hands up in the air and surrender unconditionally? Will we simply keep taking matters as they come, and accept the final destruction that looms upon us? ABSOLUTELY NOT ! ! !

   It has been said many times: "Greece will never die."  This is what we will do.  We will recognize and take responsibility for our own mistakes. We will change course. We will roll up our sleeves and work harder - with sincere faith in God.  By believing in ourselves and in the righteous goal that we are striving for, not only will we survive, but we will again build up our material and spiritual prosperity.  We will prove to ourselves and to the entire world that “Greece, once again, proudly marches forward to greater heights of glory”.

   This can only happen when we repent; when we alter our ways; and by making an honest effort and many sacrifices. For our beloved country of Greece and every Greek, we will again take our rightful place that we deserve in the world. We were once the most glorious race in the world, and this is where our place is.  With this change of course, our sincere efforts and sacrifices, and above all, by the grace of God, we will be able to inherit the eternal Kingdom of God.  It is this Kingdom that we must make our own property and possession forever.

   With these thoughts, without disenchantment, and by optimistically looking forward, I invite all of you to celebrate our second National Holiday of October 28, 1940. It is never too late. The present and the future belong to us. The support of God is certain. What is necessary is our own efforts. Let us learn to say NO where we must, and to SACRIFICE where it is necessary, in order to lead a good and virtuous life every day of our lives. We must do it in times of peace. This, only, is what we deserve and what is fitting for us.

With fatherly love and fervent prayers,

Metropolitan Archbishop Sotirios of Toronto (Canada)