Οι ποιοτικές παραστάσεις του θεάτρου της ΟΔΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ συνεχίζονται και στην φετινή σαιζόν όπου στην Α΄ ΣΚΗΝΗ παρουσιάζετε το αριστούργημα του Federico Garcia Lorca «TΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΑ ΑΛΜΠΑ». Μια ωραία παραγωγή προσεγμένη και νοικοκυρεμένη χωρίς αυτές τις θεατρικές υπερβολές και τους υστερισμούς που συνήθως συναντώ στις Ελληνικές θεατρικές παραστάσεις. Επικεφαλής η ηθοποιός Μπέττυ Αρβανίτη πιο ώριμη και σίγουρη από ποτέ ερμηνεύει συγκλονιστικά τον απαιτητικό ρόλο της σκληρής μητριαρχικής μάνας μιας κλειστής τυραννικής κοινωνίας.
Στον περίεργο, ποιητικό και σουρεαλιστικό κόσμο του Federico Garcia Lorca η οικογένεια και η κοινωνία τυραννάει όσους το αξίζουν και μόνο λίγοι μπορούν να διεκδικήσουν την ελευθερία και μπορούν να πληρώσουν το τίμημα γι’ αυτήν. Σε ένα πολύ δραματικό, ίσως το καλύτερο έργο του, ο Lorca δημιουργεί πορτρέτα μοναδικών γυναικών. Πέντε κόρες και η μητέρα τους βασανίζονται από ερωτικό πάθος, αντιζηλία και μοναξιά.
Στο πρόσωπο των θυγατέρων της καταπιεστικής Μπερνάρντα, ο Lorca αφηγείται μια μοναδική ερωτική ιστορία, μόνο που ο έρωτας μετατρέπεται σε συμφορά, η υπακοή γίνεται συνενοχή και η μητρότητα έγκλημα.
Η Σμαράγδα Σμυρναίου με γκροτέσκο εμφάνιση ως Μαρία Χοσέφα, ήταν η απαραίτητη σκηνοθετική πινελιά του Στάθη Λιβαθινού για να έρθει μια ισορροπία στην στυγνή πραγματικότητα του άσπλαχνου ρεαλισμού. Ήταν η στοιχειωμένη ψυχή ενός σπιτιού που δεν ζει από καιρό.
Η Τζίνη Παπαδοπούλου ως Ανγκούστια έδειξε μια ευγένεια και μια αξιοπρέπεια σε έναν δύσκολο ρόλο. Μου άρεσε η αυτοσυγκράτηση της σε δραματικές σκηνές.
Η Γωγώ Μπρέμπου ως Μαγδαλένα δείχνει ότι καταλαβαίνει τον Λόρκα και τον ερμηνεύει με μια άνεση και φυσικότητα που πραγματικά με εξέπληξε. Επίσης η κυρία Μπρέμπου δείχνει πολύ όμορφη στην σκηνή.
Η Εκάβης Ντούμα ως Αμέλια ήταν συμβατή, ενώ η Κόρα Καρβούνη ως Μαρτύριο έδειξε έντονες αντιθέσεις. Η Λουκία Μιχαλοπούλου ως Αδέλα κάποιες στιγμές ήταν επιθετική και κάποιες άλλες έβγαζε μια ικανοποιητική ηρεμία.
Η Ανέζα Παπαδοπούλου ως Πόνσια ήταν καλή με δυναμισμό και κάποια ειρωνεία.
Η ηχητική επένδυση με το σόλο βιολοντσέλο του Τηλέμαχου Μούσα μου άρεσε πάρα πολύ. Όσον αφορά τα σκηνικά δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν στον περιορισμένο σκηνικό χώρο του θεάτρου αλλά τα κοστούμια της Ελένης Μανωλοπούλου ήταν λιτά και αρμονικά.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ κάποτε σε μια εκπομπή του τρίτου προγράμματος από ηχογραφημένη παράσταση την φωνή της Κατίνας Παξινου με την βαριά φωνή της τραγωδού να φωνάζει: «…πέθανε παρθένα, ακούτε τι σας είπα; Σιωπή…», η Μπέτυ Αρβανίτη δεν μιμήθηκε, αλλά έδωσε μια άλλη υψηλής ποιότητας δική της υπόσταση στην Μπερνάρντα Άλμπα, αξιοπρεπής πιο κοντά στην εποχή μας γράφοντας μια λαμπρή σελίδα στο νεοελληνικό θέατρο.
(Φωτογραφίες: Η Μπέτυ Αρβανίτη με τον Παναγιώτη Καρούσο. Η Ανέζα Παπαδοπούλου, η Μπέτυ Αρβανίτη και η Σμαράγδα Σμυρναίου σε αυλαια από την παρασταση. Η Γωγώ Μπρέμπου, ο Παναγιώτης Καρούσος και η Τζίνη Παπαδοπούλου στο λόμπι του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου