Άιοβα, 2008. «Ο ουρανός που ονειρεύτηκες» δεν υπάρχει ακόμα ως τίτλος και το αγγλικό χειρόγραφο που δουλεύω, στο πλαίσιο της υποτροφίας μου στις ΗΠΑ, γράφει στην πρώτη σελίδα: Prime Numbers. Πρώτοι Αριθμοί, δηλαδή αυτοί που έχουν φυσικούς διαιρέτες μόνο τον εαυτό τους και τη μονάδα.
Πρώτοι αριθμοί, γιατί την ίδια αφόρητη μοναξιά κουβαλάνε και ο εαυτός σου και η μονάδα. Πρώτοι αριθμοί, γιατί δεν υπάρχει διαστροφικότερη επιβεβαίωση της μοίρας από την προμελετημένη πιθανότητα επαφής – να μοιράζεσαι υποχρεωτικά ανάμεσα σε σένα και στο ένα, με ένα σύφωνο απόσταση, και ο κόσμος να σου φεύγει από τα χέρια και να σε κρίνει από μακριά. Αυτός είναι ο κόσμος του βιβλίου Ο ουρανός που ονειρεύτηκες.
Έχω διάφορους επιμελητές, και για το χειρόγραφό μου και για τη θεατρική του διασκευή που θα ανέβει στη Νέα Υόρκη το 2009. Έχω διάφορους επιμελητές, γιατί στις ΗΠΑ όλοι κάνουν επιμέλεια για όλους και όλοι έχουν άποψη για όλα –μετά τη Λίμαν Μπράδερς και την οκταετία Μπους, η άποψη μοιάζει να είναι η ελάχιστη ελπίδα για αλλαγή που τους έχει απομείνει– και όλοι έχουν διάθεση και χρόνο να αναλύσουν τα πάντα, εκτός από μένα που πρέπει να τηρήσω μια συμφωνία: μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου οφείλω να έχω παραδώσει την τελική μορφή του θεατρικού έργου για να ξεκινήσουν οι οντισιόν στη Νέα Υόρκη.
Οι ήρωες δεν οφείλουν να έχουν πάντα δίκιο, ούτε να επαναφέρουν την κάθε είδους τάξη. Οφείλουν όμως να αγωνίζονται. Ακόμα και όταν δεν μπορούν.
Το θεατρικό κείμενο είναι έτοιμο εδώ και μία βδομάδα, αλλά έχω γράψει δύο φινάλε και με προβληματίζει η διαφωνία ανάμεσα στους δύο επιμελητές που εμπιστεύομαι περισσότερο, και που δυστυχώς αναιρούν ο ένας τον άλλο. Η Τζ. πιστεύει ότι η πρωταγωνίστρια της ιστορίας οφείλει να εκδικηθεί, για την αποκατάσταση της ηθικής τάξης, ενώ ο Ντ. ισχυρίζεται ότι μόνο το ενδεχόμενο της συγχώρεσης της προσδίδει θετικά χαρακτηριστικά και αποκαθιστά το περί δικαίου αίσθημα σε αυτό το έργο.
Η Τζ. επικαλείται τη φεμινιστική θεωρία για τη σύνθεση στερεοτυπικών γυναικείων χαρακτήρων από άντρες συγγραφείς· υπονοεί ότι η δραματουργική ηθική του Ντ. είναι σεξιστική και δεν δημιουργεί γυναικείους χαρακτήρες, αλλά καρικατούρες.
Ο Ντ., από την άλλη, με την αξιοσέβαστη συγγραφική και ακαδημαϊκή του καριέρα, δεν βρίσκει κανένα δραματουργικό νόημα στην αυτοδικία μιας γυναίκας που ευθύνεται για τη συντριβή της και που έχει προκαλέσει το κακό που της συνέβη.
Διαλέγω τελικά το φινάλε που προτιμά η Τζ. και για όσο διαρκούν οι παραστάσεις, επαληθεύεται η άποψή της. Το κοινό έχει ανάγκη να δει την πρωταγωνίστρια να τιμωρεί τον διώκτη της και να εκδικείται για την κακοποίηση που υπέστη. Οι θεατές μοιάζουν τόσο απορροφημένοι από τις ανατροπές της ιστορίας, που δεν τους ενδιαφέρει καμία υπέρβαση.
Ο ουρανός που ονειρεύτηκες
Γιάννης Σκαραγκάς
Κριτική
264 σελ.
Τιμή € 11,00
Κριτική
264 σελ.
Τιμή € 11,00
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου