Αξιολόγηση και εορτασμός 25ης Μαρτίου, 1821 Μητροπολίτη Σωτηρίου

Για να γιορτάσεις κάτι σωστά, πρέπει να το αξιολογήσεις. Να το εκτιμήσεις σωστά. Να το βρεις ότι είναι άξιο εορτασμού. Ο εορτασμός του να αποδώσει την πρέπουσα τιμή στο ίδιο και να αποφέρει κάτι στον εορτάζοντα. Διαφορετικά, τι αξία έχει ένας εορτασμός;

            Για να αξιολογήσεις κάτι σωστά, να το εκτιμήσεις, πρέπει να μεταφερθείς στην εποχή που αυτό έγινε. Να ζήσεις κατά το δυνατόν το γεγονός αυτό. Να νοιώσεις τον παλμό του. Να ιδείς γιατί έγινε και υπό ποίες συνθήκες έγινε. Να ιδείς αν έπρεπε να γίνει. Πόσο δύσκολο επιχείρημα ήταν και τελικά, ποιο ήταν το αποτέλεσμα.

            Ο Έλληνας του 1821, ήταν σκλάβος για σχεδόν 400 χρόνια. Το ηθικό του είχε γκρεμιστεί. Η αξιοπρέπειά του είχε μηδενισθεί. Νόμος προστατευτικός γι’ αυτόν δεν υπήρχε. Ανθρώπινα δικαιώματα δεν είχε. Ο κατακτητής, ανά πάσα στιγμή, ανέβαινε στους ώμους και τον υπεχρέωνε να τον μεταφέρει ένα χιλιόμετρο. Είτε γιατί χρειαζόταν να μεταφερθεί, είτε για να κάνει το γούστο του. Έβλεπε την θεϊκή του θρησκεία να διαλύεται από την λαίλαπα του πολεμόχαρου ιδρυτή θρησκείας. Το χειρότερο απ’ όλα, έβλεπε να σφάζεται από τα ίδιά του τα σπλάγχνα. Το σατανικό σχέδιο της υψηλής πύλης έκαμε τους γενίτσαρους. Έπαιρνε τα παιδιά των Χριστιανών από την αγκαλιά της μάνας τους, τα έκανε Μουσουλμάνους. Τα φανάτιζε. Τα έκανε ταλιμπάνηδες και τρομοκράτες και τα έβαζε να σκοτώνουν τους γονείς τους και τα αδέλφια τους.

            Αυτή ήταν η κατάσταση στην οποία ζούσε ο Έλληνας και όχι μόνο ο Έλληνας, αλλά ο κάθε Χριστιανός στο 1821. «Όλα τά ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Παντού πολλή μαυρίλα, μαύρη σαν καλιακούδα.

            Μόνος και έρημος ο Έλληνας. Για 400 χρόνια ύψωνε τα χέρια. Ζητούσε βοήθεια. Περίμενε. Κάθε φορά που έβλεπε μια ηλιαχτίδα και νόμιζε ότι θα έλθει απ’ έξω η βοήθεια, μαύρα σύννεφα κάλυπταν τον ήλιο και κάθε αχτίδα ελπίδας για βοήθεια χανόταν. Θυμόταν την αρχαία του ελληνική δόξα. Το μεσουράνημα στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Την μεγάλη του ευτυχία για τόσες χιλιετηρίδες. Και τώρα, σαν άλλος Αδάμ, εξόριστος. Σκλάβος στην πατρίδα του κλαίει και θρηνεί.

            Το κλάμα και ο θρήνος γίνεται αγανάκτηση. Ο πόνος γίνεται φωτιά και ξεσπάει. «Μάνα σου λέω δεν μπορώ τον Τούρκο να δουλεύω. Δεν ημπορώ, δεν δύναμαι, εμάλλιασε η καρδιά μου. Θα πάρω το ντουφέκι μου, να πάω να γίνω Κλέφτης».

            Ξεσηκώθηκε ο Έλληνας. Ο ξεσηκωμός του δεν είχε καμμιά λογική. Είχε όμως μια πίστη. Πίστη στον αληθινό Θεό. Πίστη στον εαυτό του. Πίστη στο δίκαιο του επιδιωκόμενου σκοπού.

            Ορκίστηκε στο όνομα της Αγίας Τριάδας. Αγωνίστηκε για του Χριστού την πίστη την Αγία. Για της Πατρίδας την ελευθερία. Ο αγώνας επέτυχε. Λυγερόκορμη η ελευθερία έκαμε τον περίπατό της σε ένα μικρό κομμάτι της Ελλάδας. Χάιδευε την καρδιά των ελεύθερων Ελλήνων. Έδινε θάρρος και ελπίδα στους ακόμη σκλαβωμένους Έλληνες.

            Κάθε τι από τα προηγούμενα, κρίνεται σύμφωνα με το τελευταίο αποτέλεσμα. Το τελευταίο αποτέλεσμα της Επανάστασης του ’21 ήταν η ελευθερία. Η αξιολόγηση της ελευθερίας δεν μπορεί να εκτιμηθεί με τίποτε. Είναι ανεκτίμητη και πρέπει να γιορτάζεται. Να γιορτάζεται η ελευθερία και η επανάσταση του 1821.

            Σήμερα, που η Ελλάδα μας περνά την χειρότερη ηθική και οικονομική κρίση, μαζί με την Ελλάδα μας, ο απανταχού Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός πονεί και υποφέρει. Σήμερα,  όμως ιδιαίτερα ο Απόδημος Ελληνισμός, πρέπει να γιορτάσει την 25η Μαρτίου 1821.

            Να την γιορτάσομε με Δοξολογίες. Να την γιορτάσομε με γιορτές, με ποιήματα, με χορούς και τραγούδια. Να τη γιορτάσομε με παρελάσεις. Να τη γιορτάσομε όμως και με απολογισμό. Να ιδούμε ο καθένας μας πού βρίσκεται. Πόσο Έλληνας είναι στην ψυχή του και στην καρδιά του. Πόσο Χριστιανός Ορθόδοξος. Πώς ως γονιός φροντίζει τα παιδιά του να μείνουν Έλληνες και Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ο καθένας μας να κάμει τον απολογισμό του. Να κάμει την αποτίμησή του. Να ιδεί το αποτέλεσμα και να αποφασίσει. Να συνεχίσει τον δρόμο που ακολουθεί ή να αλλάξει πορεία. Ο σκοπός είναι πάντα ο ίδιος. Να είμαστε σωστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Σωστοί Έλληνες. Σωστοί άνθρωποι. Να είμασε στη σωστή πορεία και να φροντίζομε ώστε τα παιδιά μας και οι απόγονοί μας, να μη χάσουν ποτέ το δρόμο τους. Να μείνουν για πάντα Έλληνες και Ορθόδοξοι και να προχωρούν προς την τελειότητα.

            Ευλογημένοι  μου Χριστιανοί, κρατήστε στις ψυχές σας αυτές τις σκέψεις. Κλείστε μέσα στην ψυχή σας την Ελλάδα και την Ορθοδοξία, για να αισθάνεσθε διαρκώς και αδιαλείπτως κάθε είδος μεγαλείου. Ζήτω η 25η Μαρτίου, 1821! Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω ο Καναδάς! Ζήτω η Ελευθερία!  

Με πατρική αγάπη και θερμές ευχές

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΤΟΡΟΝΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΣ