ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ 28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΤΟΡΟΝΤΟ (ΚΑΝΑΔΑ) κ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Η αρετή και η τόλμη του ΟΧΙ

Εγκύκλιος 28^ης Οκτωβρίου

Μητροπολίτη Σωτηρίου

Για να ειπείς ένα όχι χρειάζεται να έχεις αρετή. Ηθική ανωτερότητα. Τόλμη. Συνέπεια. Υπομονή και επιμονή. Θάρρος. Επίγνωση των δυνάμεών σου.

Δεν μιλάμε εδώ μόνο για το όχι της 28^ης Οκτωβρίου 1940. Μιλάμε και για το όχι το δικό μας που ο καθένας μας πρέπει να λέει σε ορισμένες περιστάσεις.

Ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ στις 28 Οκτωβρίου 1940 στους Ιταλούς, γιατί γνώριζε την αρετή, την ηθική ανωτερότητα, την τόλμη και την συνέπεια του ελληνικού λαού. Μόλις ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ, σύσσωμο το ελληνικό έθνος έκαμε το καθήκον του. Οι στρατιώτες βρέθηκαν στις βουκοκορφές. Οι λεβέντισσες γυναίκες κουβάλησαν τα πυρομαχικά στην πλάτη τους σε απόκρημνους τόπους. Το ελληνικό έθνος σύσσωμο και με άπειρο ψυχικό μεγαλείο, αντιμετώπισε την ιταμότητα του εχθρού. Έτσι η Ελλάδα έγραψε χρυσές σελίδες στην ιστορία της. Έκαμε όλον τον κόσμο να την θαυμάζει. Δεν είναι υπερβολικό να ειπεί κανείς, ότι η παρεμβολή της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έκρινε αυτή την τύχη του πολέμου. Έγινε αυτό, γιατί οι Έλληνες δεν πολεμούσαν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολεμούσαν σαν Ελληνες, όπως είπε ο Τσώρτζιλ.

Η εποποιία του ’40 είναι ανεξίτηλη στην ιστορία της Ελλάδας και της ανθρωπότητας. Ας μη μείνουμε όμως στην ιστορία. Ας περάσουμε στην σημερινή εποχή. Στην γενεά την δική μας και στις γενεές που έρχονται.

Ένα όχι μπορεί να είναι θετικό, μπορεί όμως, να είναι και αρνητικό. Το όχι στην ηθική παραλυσία είνα θετικό. Το όχι στην ηθική ζωή είναι αρνητικό. Όταν ειπείς ένα όχι πρέπει να το έχεις σκεφθεί καλά. Να έχεις σκεφθεί αν είναι θετικό ή αρνητικό. Να έχεις σκεφθεί, ότι πρέπει να έχεις, κι αν δεν έχεις να αποκτήσεις, την αρετή, την ηθική ανωτερότητα, την τόλμη, το θάρρος, την επιμονή για να πεις αυτό το όχι. Δεν πρέπει να ειπείς ένα όχι και ύστερα να λες «τέκνον ποίον έπος φύγεν έρκος οδόντων;» Παιδί μου ποιον λόγον άφησες να φύγει από το φράχτη των δοντιών σου. Να βουτήξεις πρώτα πρέπει την γλώσσα σου στο μυαλό και ύστερα να την αφήσεις να αρθρώσει το όχι.

Ιεράρχης στο λεκανοπέδιο της Αττικής είχε διαφορές με την Κυβέρνηση που δεν του έδινε άδεια να κτίσει εκκλησία σε ένα οικόπεδο που είχε. Πήρε την απόφαση και πήγε και κάθησε στο οικόπεδο και ανακοίνωσε, ότι θα κάνει απεργία πείνας. Μόλις όμως τον έκαψε ο ήλιος, τα μάζεψε και έφυγε. Σίγουρα ρεζιλεύτηκε. Το κατάλαβε όμως;

Η Ελλάδα του σήμερα είναι πολύ διαφορετική από την Ελλάδα του ’40. Αντιμετώπισε τότε τον σοβαρό κίνδυνο της εισβολής της Ιταλίας με αρετή, με τόλμη και εθαυματούργησε. Σήμερα αντιμετωπίζει μεγαλύτερο εχθρό. Και είναι μεγαλύτερος ο έχθρός γιατί είναι εσωτερικός. Νομίζει κανείς, ότι ο σημερινός εχθρός της Ελλάδας είναι η οικονομία ή είναι οι δανειστές. Όποιος νομίζει αυτό κάνει μεγάλο λάθος. Οι μεγαλύτεροι εχθροί της Ελλάδας στα τελευταία τριάντα χρόνια ήσαν οι ηγέτες της που την κατέστρεψαν οικονομικά, αλλά και ηθικά. Έδωκαν το χειρότερο παράδειγμα στην σπατάλη. Στον εύκολο δανεισμό. Στην ολίσθηση της ηθικής και της τιμιότητας. Ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδας σήμερα είναι ο κακός χαρακτήρας του Έλληνας. Για να βγει η Ελλάδα από το πρόβλημά της και να σωθεί, χρειάζεται να διορθωθεί ο χαρακτήρας του σημερινού Έλληνα. Με αυτά που λέμε εδώ, δεν σημαίνει ότι όλοι οι Έλληνες έχουν κακό χαρακτήρα. Υπάρχουν και οι καλοί και αυτοί υποφέρουν περισσότερο, γιατί είναι οι αδικημένοι.

Ο σημερινός Έλληνας της Ελλάδας, αλλά και ο απανταχού της γης Έλληνας, πρέπει να έχει αρετή και τόλμη και να ειπεί όχι στον κακό χαρακτήρα. Όχι στην απάτη. Όχι στην κλεψιά. Όχι στην φοροδιαφυγή. Όχι στην ανηθικότητα. Όχι στην ανεντιμότητα. Όχι στην απιστία. Όχι στον χλευασμό του Θεού.

Ειδικότερα ο Έλληνας της διασποράς πρέπει κι αυτός να ειπεί όλα τα ανωτέρω όχι, αλλά και κάποια άλλα ακόμη όχι. Και μαζί με τα όχι πρέπει να πει και κάποια ναι. Όχι στην τεμπελιά. Ναι στην έντιμη εργασία. Όχι στο να ακολουθεί το ρεύμα της κοινωνίας. Ναι στο να στέκεται σταθερά στις αρχές του, στην πίστη του στο Θεό, στην Ορθοδοξία. Όχι στο χάσιμο της ελληνικής γλώσσας. Ναι στο να φοιτά το παιδί του στο ελληνικό σχολείο. Όχι στην αδιαφορία για τα κοινοτικά μας θέματα. Ναι στην συμμετοχή του στην κοινωνική ζωή.

Καλά κάνουμε και γιορτάζουμε την 28^η Οκτωβρίου του 1940. Μάς θυμίζει ηρωϊκές στιγμές. Μάς εμψυχώνει. Μάς ενδυναμώνει. Δεν αρκούν όμως οι γιορτές. Ο πραγματικός και με νόημα γιορτασμός της 28^ης Οκτωβρίου 1940, είναι με συνείδηση, με αρετή, με ηθική ανωτερότητα και με τόλμη, να πούμε αυτά τα όχι και αυτά τα ναι τα οποία ανέφερα παραπάνω.

Καλώ όλους σας, αγαπημένοι μου χριστιανοί, να γιορτάσουμε και φέτος το ΟΧΙ του 1940 με γιορτές και με πανηγύρια, αλλά και με τον ιδιαίτερο αυτό τρόπο να ειπούμε τα όχι τα οποία πρέπει και τα ναι τα οποία πρέπει, και όχι απλώς να τα ειπούμε, αλλά να τα εφαρμόσουμε. Ζήτω η 28^η Οκτωβρίου 1940.

Με πατρική αγάπη και θερμές ευχές

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΤΟΡΟΝΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΣ