Ρεσιτάλ βιολιού Ιωάννης Νίκολης - στο πιάνο η Μαίρη Αλεξανδράτου (Σειρά Οι Νέοι για τους Νέους)

 

Διανύοντας τον 35o κύκλο της, η σειρά συναυλιών “Οι Νέοι για τους Νέους” αποτελεί βήμα έκφρασης και σημαντικό θεσμό ανάδειξης των επίλεκτων νέων ερμηνευτών κλασικής μουσικής. Με ένα ενδιαφέρον δεξιοτεχνικό πρόγραμμα με έργα Κράισλερ και Σαιν-Σανς για βιολί με συνοδεία πιάνου, αλλά και με δύο σαγηνευτικές σονάτες των Μπραμς και Ντεμπυσύ, o Ιωάννης Νίκολης με τη σύμπραξη της πιανίστας Μαίρης Αλεξανδράτου θα ανεβεί στη σκηνή της Αίθουσας Συναυλιών Φίλιππος Νάκας για να μας χαρίσει ερμηνείες γεμάτες οίστρο και δυναμισμό

Ωδείο Φίλιππος Νάκας / Philippos Nakas Conservatory

https://www.facebook.com/events/7179080948837166/

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ στην εκδήλωση Του διεθνούς οργανισμού International Action Art, με την υποστήριξη του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων, της κοπής της Πρωτοχρονιάτικης πίτας στις 28/1/2024, ώρα 11.00, στο ΔΑΚ Μελίνα Μερκούρη, στη Χαλκίδα.

 

Με τον πιο ζεστό τρόπο αγκάλιασε ο κόσμος την ετήσια μεγάλη γιορτή λαϊκού πολιτισμού υποδοχής του 2024, που διοργανώθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2024 και ώρα 19.00 στο Κλειστό ΔΑΚ Χαλκίδας, από τον διεθνή οργανισμό International Action Art και την υποστήριξη του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων, στο πλαίσιο των εκδηλώσεών τους με επίκεντρο τον Πολιτισμό και τη διατήρηση της λαϊκής Πολιτιστικής κληρονομιάς.

Η ανταπόκριση ήταν πρωτοφανής και το θέαμα μοναδικό. Ένα πολιτιστικό ταξίδι σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Ένα φαντασμαγορικό θέαμα με άρωμα Ελλάδας και τη συμμετοχή εκατοντάδων παραδοσιακών χορευτών από περίπου 70 χορευτικά συγκροτήματα και συλλόγους.

ΔΑΚ ΧΑΛΚΙΔΑΣ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ.

Το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ''ΣΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ'' έδωσε το παρών σε αυτή την εκδήλωση! Είμαστε τυχεροί που Είμαστε Μέλη της UNESCO Club of the Department of Piraeus and Islands και συγχαρητήρια στους οργανωτές και τους συμμετέχοντες συλλόγους! Ήταν μια μέρα γεμάτη χρώματα Παράδοσης από όλη την Ελλάδα! Ευχαριστώ πολύ τον φίλο μου το Γιώργος Αρβανίτης για την βοήθεια του από την υπέροχη συλλογή του των φορεσιων του! Επίσης ένα ευχαριστώ σε μια φίλη για την βοήθεια της καθώς επίσης και τους μαθητές του Σωματείου μας! Συγχαρητήρια και Μπράβο σας!

 

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ που συμμετέχουν στην εκδήλωση

Του διεθνούς οργανισμού International Action Art, με την υποστήριξη του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων, της κοπής της Πρωτοχρονιάτικης πίτας στις 28/1/2024, ώρα 11.00, στο ΔΑΚ Μελίνα Μερκούρη, στη Χαλκίδα.

1. Ένωση Ηπειρωτών Ελευσίνας

2. Εκπολιτιστικός Σύλλογος Ψαχνών «Οι Ρίζες»

3. Πολυφωνικός Όμιλος Κοσιοβίτσας Άνω Δερόπολης

4. Χορευτικός, Μουσικός, Πολιτιστικός Σύλλογος Αιδηψού

5. Εξωραϊστικός Σύλλογος Λουκισίων «Ανθηδών 1979»

6. Σύλλογος Αρτινών Β. Ηπείρου «Η Άρτα μου»

7. Χορευτική ομάδα Αυλώνα

8. Ομάδα Αλληλεγγύης Εθελοντικής Συμμετοχής Αλιβερίου

9. Χορευτική ομάδα Αρτέμιδας «ΟΘΩ ΠΑΤΩ»

10. Εκπολιτιστικός Μορφωτικός Σύλλογος Ξηρό βρύσης

11. Σύλλογος Δασκάλων Νηπιαγωγών Χαλκίδας

12. Ομοσπονδία Ραδοβιζινών Άρτας

13. Χορωδιακός, Χορευτικός Σύλλογος Κονιστρών

14. Ένωση Κρητών Αυλίδας - Δηλεσίου ¨Νίκος Καζαντζάκης"

15. Λαογραφικός Όμιλος Ορχομενού

16. Πολιτιστικός Σύλλογος Λούτσας «Η Δέλφη»

17. ΚΑΠΗ Αυλίδας

18. Σωματείο «Χρώματα της παράδοσης»

19. Θρακιώτες Αθηνών Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών

20. Σύλλογος των Απανταχού Πετριλιωτών «Το Πετρίλο»

21. Πολιτιστικός Σύλλογος Θήβας «ΑΜΦΙΩΝΑΣ»

22. Σύλλογος Πολιτών χαλκίδας «Το Κάστρο»

23. Πολιτιστικός Σύλλογος Ερέτριας «Κωνσταντής Κανάρης»

24. Εργαστήρι Πολιτισμού Νέας Αρτάκης «Παναγία Φανερωμένη»

25. Προοδευτικός Σύλλογος Ανδρονιάνων - Δένδρων

26. Σύλλογος «Άσκηση, Ψυχαγωγία, Υγεία» Ορχομενού

27. Εκπολιτιστικός Εξωραϊστικός Σύλλογος Κάστρου Βοιωτίας

28. Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων

29. Πολιτιστικός Σύλλογος Κανήθου Χαλκίδας

30. Παμμικρασιατικός Σύλλογος Πατρών

31. Σύλλογος Γυναικών Κάτω Τιθορέας Φθιώτιδας

32. Σύλλογος Αγίας Τριάδας Παιανίας

33. Εκπολιτιστικός Σύλλογος Τσουκλιδίου Φυλής

34. Σύλλογος Γυναικών Ελάτειας

35. Χορευτική Ομάδα Αγρ. Συνεταιρισμού Καπανδριτίου

36. Εξωραϊστικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Κοντίτο Θήβας

37. Χορευτικό Ενορίας Ι. Ν. Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης Περιστερίου

38. Αθλητικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών Λιβαδειάς

39. Μορφωτικός, Πολιτιστικός & Εξωραϊστικός Σύλλογος «Άγιος Τιμόθεος» Καλάμου

40. Προοδευτικός Σύλλογος Καλαμπάκας Κορυδαλλού

41. Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος Λευκαδίων «Αγία Παρασκευή»

42. Σύλλογος Πελοποννησίων Ελευσίνας

43. Πύλη Πολιτισμού «Εν Πάτραις»

44. Σύλλογος Αρκάδων Ηλιούπολης

45. Σύλλογος Πελοποννησίων Αχαρνών

46. Πολιτιστικός Σύλλογος Κριεζών "Νικόλαος Κριεζώτης"

47. Πολιτιστικός Σύλλογος Κερατσινίου «ΘΥΜΑΙΤΑΔΑΙ»

48. Πολιτιστικός Σύλλογος Παραλίας Πατρών «Η Αναγέννηση»

49. Πολιτιστικός Εξωραϊστικός Σύλλογος Βρύναινας «Η Όθρυς»

50. Λαογραφικός Μορφωτικός Όμιλος Πτελεού

51. Πολιτιστικός Σύλλογος Ανθήλης Φθιώτιδας

52. Εκπολιτιστικός Εξωραϊστικός Σύλλογος Κάστρου Βοιωτίας

53. Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων

54. Πολιτιστικός Σύλλογος Κανήθου Χαλκίδας

55. Παμμικρασιατικός Σύλλογος Πατρών

56. Σύλλογος Γυναικών Κάτω Τιθορέας Φθιώτιδας

57. Σύλλογος Αγίας Τριάδας Παιανίας

58. Εκπολιτιστικός Σύλλογος Τσουκλιδίου Φυλής

59. Σύλλογος Γυναικών Ελάτειας

60. Χορευτική Ομάδα Αγρ. Συνεταιρισμού Καπανδριτίου

61. Εξωραϊστικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Κοντίτο Θήβας

62. Χορευτικό Ενορίας Ι. Ν. Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης Περιστερίου

63. Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών Λιβαδειάς

64. Πολιτιστικός Σύλλογος Λιβαδειάς «Το Γαϊτανάκι»

65. Προοδευτικός Σύλλογος Καλαμπάκας Κορυδαλλού

66. Σύλλογος Αρκάδων Ηλιούπολης

67. Σύλλογος Πελοποννησίων Αχαρνών

68. Πολιτιστικός Σύλλογος Κριεζών «Νικόλαος Κριεζώτης»

69. Πολιτιστικός Σύλλογος Κερατσινίου «ΘΥΜΑΙΤΑΔΑΙ»

70. Πολιτιστικός Σύλλογος Παραλίας Πατρών «Η Αναγέννηση»

71. Πολιτιστικός Εξωραϊστικός Σύλλογος Βρύναινας «Η Όθρυς»

72. Λαογραφικός Μορφωτικός Όμιλος Πτελεού

73. Πολιτιστικός Σύλλογος Ανθήλης Φθιώτιδας

74. Σύνδεσμος των απανταχού Αναφαίων Αγίου Δημητρίου

ΔΑΚ ΧΑΛΚΙΔΑΣ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ.

Μιχάλης Δημητρίου: συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

 
Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης

Ο Μιχάλης Δημητρίου γεννήθηκε στην Πάτρα, σπούδασε Δημόσια διοίκηση και Πολιτικές επιστήμες, και παρακολούθησε σειρά μαθημάτων Νομικής, Ιστορίας και Δημοσιογραφίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Δίδαξε Δημοσιογραφία και Πολιτική επιστήμη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και σε γνωστές δημοσιογραφικές σχολές. Πραγματοποίησε πολύχρονες συνεργασίες, κατείχε επιτελικές θέσεις σε όλο το φάσμα των ΜΜΕ – πολιτικά περιοδικά, ραδιοφωνία, τηλεόραση (ΕΡΤ, ΑΝΤ1), εφημερίδες, διαδίκτυο. Διετέλεσε σύμβουλος διοίκησης και προγράμματος σε τηλεοπτικούς σταθμούς και επιτελικό στέλεχος μεγάλων εταιρειών επικοινωνίας. Συνεργάστηκε, σε τηλεοπτικά ρεπορτάζ και έρευνες, με τους διεθνείς σταθμούς BBC, CNN, TV5, DW. Υπήρξε μέλος και εισηγητής υποθέσεων στο ΕΣΡ, καθώς επίσης και μέλος του συμβουλίου επικοινωνίας της Εκκλησίας της Ελλάδος επί Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου έως τον θάνατό του. Έχει ασχοληθεί συστηματικά με θέματα λογοτεχνίας και έχει γράψει σειρά σεναρίων για ντοκιμαντέρ, ιστορικές έρευνες και ταινίες με γνωστούς σκηνοθέτες. Έχει συγγράψει και εκδώσει ιστορικά βιβλία, έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου, συνήθως με αποστολές Προέδρων της Δημοκρατίας και Πρωθυπουργών, και έχει πραγματοποιήσει σωρεία συνεντεύξεων και ρεπορτάζ. Είναι από τους πρώτους δημοσιογράφους που τιμήθηκαν με το βραβείο του Ιδρύματος Μπότση, το 1988. Το βιβλίο του Δεν είμαι η Μαρία… είμαι η Κάλλας: Η πραγματική της ζωή και οι μύθοι 100 χρόνων, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Bell, μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη.

Από πότε ξεκίνησε το ενδιαφέρον σας να γράψετε ένα βιβλίο για τη Μαρία Κάλλας;

Το ενδιαφέρον υπήρχε από πολλά χρόνια, όταν ως συντάκτης του Βήματος συγκέντρωνα στοιχεία για τα πεπραγμένα του βίου και της τέχνης της. Με τον καιρό, διαπίστωνα πόσο αναληθή, κατασκευασμένα και κακής προαίρεσης ήταν πολλά δημοσιεύματα και βιογραφίες είτε με σκουριασμένους μύθους είτε με φθονερές επινοήσεις των ΜΜΕ. Εμφανής η εμπάθεια, αποκαθήλωση και μείωση μιας σπουδαίας αλλά κι αυτόνομης καλλιτεχνικής προσωπικότητας, η ικανοποίηση αισθημάτων όχλου για μείωση των ισχυρών προσωπικοτήτων. Με τα χρόνια συγκέντρωσα και κατέχω ένα σπάνιο αρχείο με πρωτογενές υλικό από δεκάδες μαρτυρίες φίλων της Κάλλας, δημοσιεύματα ελληνικά και διεθνή, βιβλία, προσωπικά αρχεία κ.λπ. Εδώ ανακάλυψα την αληθινή Κάλλας, με τα λάθη και τις αδυναμίες της, τις φιλοδοξίες αλλά και την πολύπλευρη μεγαλοσύνη της.

Πόσα χρόνια κάνατε για να το γράψετε;

Χρειάστηκε μια τετραετία για να πάρω την απόφαση για ένα «βιβλίο ανατρεπτικό» της στρέβλωσης, ένα βιβλίο για την αληθινή Μαρία Κάλλας, βασισμένο σε πρωτογενείς πηγές. Ήταν αποφασιστικής σημασίας η ενθάρρυνση και πολύτιμη καθοδήγηση του Κώστα Πυλαρινού, προέδρου του Ιδρύματος Υποτροφιών Μ. Κάλλας μετά τον Χρήστο Λαμπράκη και του πιο παλαιού, εν ζωή, φίλου της Κάλλας από τη δεκαετία του 1960.

Ανακάλυψα την αληθινή Κάλλας, με τα λάθη και τις αδυναμίες της, τις φιλοδοξίες αλλά και την πολύπλευρη μεγαλοσύνη της.

Ποια ήταν η αφορμή της έκδοσής του;

Διπλή η αφορμή. Αφενός το πλήθος των βιβλίων με ευφάνταστες πλαστές κατασκευές. Με τερατολογίες για τη ζωή της και τη μεγαλειώδη σταδιοδρομία της στο λυρικό θέατρο, με μυθεύματα, όπως για τη σχέση της με τον Ωνάση και τις σπουδαίες συνεργασίες της λ.χ. με Βισκόντι, Παζολίνι, Μπερνστάιν, Τζεφιρέλι, Κάραγιαν, Μινωτή, Τσαρούχη. Συνεργασίες που μειώνονταν με κουτσομπολιά και δήθεν μικρότητες αλαζονείας της Κάλλας. Αφετέρου, ισχυρό κίνητρο ήταν η αποκάλυψη για το (τελευταίο) ελληνικό καλοκαίρι της Κάλλας στην Ουρανούπολη, φιλοξενούμενης του Κώστα Πυλαρινού με τη συντροφιά της Βάσως Δεβετζή και άλλων στενών φίλων. Άγνωστο και σημαντικό γεγονός στη ζωή της, καθώς δίπλα στην Πολιτεία του Αγίου Όρους –παρθενική τότε περιοχή– η Κάλλας χαίρεται τη φύση, αναπολεί, στοχάζεται, συζητά. Και αξιολογεί τα πεπραγμένα της και σχεδιάζει νέες δράσεις στο μέλλον. Η επέτειος των 100 χρόνων από τη γέννησή της, στις 2 Δεκεμβρίου 1923, ήταν ένας στόχος να είναι έτοιμο το βιβλίο, όπως και έγινε.

Ο τίτλος Δεν είμαι η Μαρία… είμαι η Κάλλας είναι συμβολικός ή δηλώνει κάτι κυριολεκτικά;

Το δεύτερο. Αποτελεί επινόηση της συζύγου μου, Ελένης Βαλλίδη. Κωδικοποιεί με τον καλύτερο τρόπο την κεντρική αντίληψη-συμπέρασμα του βιβλίου ότι ήταν και παρέμεινε ως τον θάνατό της, το 1977, πάντα η σπουδαία Κάλλας και ουδέποτε «η μίζερη, διχασμένη Μαρία» ως προβληματικό και άρρωστο, άνισο alter ego. Όπως ισχυρίζονται όλες, μα όλες οι ταινίες, με τελευταίες Κάλλας την Μόνικα Μπελούτσι και την Αντζελίνα Τζολί, εκείνη του Τζεφιρέλι, τα δακρύβρεχτα μικροαστικά ντοκιμαντέρ και ένα θεατρικό έργο καλογραμμένο αλλά με την Κάλλας ως ξεπερασμένη, υστερική πριμαντόνα-δασκάλα.

Επίκεντρο της αφήγησης, το τελευταίο καλοκαίρι διακοπών της Κάλλας στην Ουρανούπολη. Κατά πόσον η φαντασία συμβαδίζει με την πραγματικότητα;

Το βιβλίο χαρακτηρίστηκε και είναι μια μοντέρνα σύνθεση βιογραφίας και ντοκουμέντων, δηλαδή καρπός ερευνητικής δημοσιογραφίας και λογοτεχνίας, δηλαδή και μιας λυρικής απόδοσης της πραγματικότητας. Η Κάλλας, πολυσύνθετη προσωπικότητα, αισθανόταν βαθιά, ονειρευόταν ακόμα και ξύπνια, σχεδίαζε όλο και πιο φιλόδοξους στόχους, στοχαζόταν.

Η ζωή της διάσημης σοπράνο υπήρξε γεμάτη πικρίες αλλά και περιόδους λαμπρής αναγνώρισης και δόξας. Δεν είναι ο δρόμος της πορείας στη δόξα στρωμένος με ροδοπέταλα;

Όντως, η ζωή της Κάλλας υπήρξε συναρπαστική, με πλούσιες εναλλαγές, απορρίψεις και μικρότητες φθόνου και ανταγωνισμού, πολλές πικρίες, αλλά όλα αυτά τα λειαίνει, τα μικραίνει σε σημασία η επιτυχία, η λαμπρή αναγνώριση και μάλιστα η παγκόσμια αναγνώριση. Οι μικροαστικές βιογραφίες αγνοούν τι σημαίνει να είναι κορυφαία στον τομέα της παγκοσμίως, να χωρίζεται η Όπερα σε εποχή πριν από και μετά την Κάλλας. Χόρτασε δόξα και αναγνώριση μοναδική η Κάλλας, έφυγε πλήρης τελικά. Όχι καταθλιπτική, κλαψιάρα, μίζερη και τόσα άλλα. Το αντίθετο, πίστευε και γι’ αυτό δόξαζε το πεπρωμένο της.

Το βιβλίο χαρακτηρίστηκε και είναι μια μοντέρνα σύνθεση βιογραφίας και ντοκουμέντων, δηλαδή καρπός ερευνητικής δημοσιογραφίας και λογοτεχνίας.

Στη ζωή της σημαντικό ρόλο έπαιξε η μητέρα της, που την παρότρυνε και τη στήριξε στα πρώτα βήματα. Γιατί αυτή η σχέση μετατράπηκε σε σχέση αγάπης και μίσους;

Γιατί η μητέρα της, όπως αργότερα και ο πατέρας της, ήταν δέσμια της αντίληψης ότι η Μαρία τής οφείλει, σαν παιδί της, να τη ζήσει διά βίου. Αξίωση που χαρακτήριζε πολλούς γονείς στην Ελλάδα τον περασμένο αιώνα, να τους ζήσουν και να τους υπηρετούν τα παιδιά τους όταν γεράσουν. Τα έχει περιγράψει αυτά και ο Παπαδιαμάντης. Η Κάλλας το έζησε αυτό στο πετσί της, όπως και τον φθόνο ανταγωνισμού από την αδελφή της. Τα ξεπέρασε όμως με τον χρόνο, ώριμα.

Σπουδαίο ρόλο στην καριέρα της έπαιξε και η δασκάλα της, η Ισπανίδα Ιντάλγκο. Με ποιον τρόπο;

Η ίδια η Κάλλας τής αναγνωρίζει τα πάντα στη διαμόρφωση τόσο της προσωπικότητάς της ως έφηβης όσο και της καλλιτεχνικής της ωρίμανσης με πίστη στην αξία της, με ανιδιοτέλεια, με όλη τη δύναμη της εμπειρίας της, διάσημης στα μεγάλα λυρικά θέατρα ως πρωταγωνίστριας με τον Καρούζο. Ήταν η δεύτερη μητέρα της, ο θηλυκός Μέντωρ σαν τη θεά Αθηνά στην Οδύσσεια.

Στη διάρκεια της ζωής της ένιωσε μεγάλη απογοήτευση και στις σχέσεις που είχε με τους άνδρες. Πρώτα από τον σύζυγό της, τον Μενεγκίνι. Γιατί έφτασαν μέχρι το διαζύγιο, αν και τη στήριξε στην καριέρα της;

Συνοπτικά, η Κάλλας όφειλε πολλά στον Μενεγκίνι και τον τίμησε πάντα ως σύζυγό της. Ωστόσο, εκείνος παρέμεινε ένας επαρχιώτης, χωρίς καμία εξέλιξη, χωρίς να μάθει μια ξένη γλώσσα, ανασφαλής και εγωκεντρικός, με διαρκή έμφαση στον διαχειριστικό τομέα των εισοδημάτων της Κάλλας. Με θλιβερή κατάληξη να κάνει κρυφή, ιδιοτελή οικειοποίηση των κοινών τους λογαριασμών για να την έχει σε διαρκή αιχμαλωσία. Συνολική συμπεριφορά που εξόργισε την Κάλλας, σε συνδυασμό με το ότι ο Μενεγκίνι δεν συμβάδιζε με τη διεθνή εικόνα και αξία της συζύγου του ούτε στο βάθος την είχε αποδεχτεί. Τόνιζε πάντα τη δική του αξία και συμβολή.

Μοιραία η σχέση της με τον Αριστοτέλη Ωνάση. Θα μπορούσε ο Ωνάσης να παντρευτεί τη Μαρία Κάλλας; Δεν έμοιαζαν δύο πολύ διαφορετικοί άνθρωποι;

Θα μπορούσε να είχε παντρευτεί με τον Ωνάση, εάν του είχε θέσει με ευθύτητα το θέμα αυτό (που δεν το έθεσε ποτέ), εάν δεν ήταν τόσο υποταγμένη ως γυναίκα απέναντί του (σε αντίθεση με τις απιστίες της Τίνας Λιβανού). Αντίθετα, λειτούργησε ως λάφυρο για τον Ωνάση, ως διαβατήριο για τον κόσμο της εξουσίας και των επιχειρήσεων με ένα τόσο μυθικό όνομα δίπλα του. Ένα διαβατήριο και στον χώρο της Τέχνης, όπου κυριαρχούσε ο Νιάρχος. Υποταγμένη διαρκώς, εξαρτημένη σαρκικά ως γυναίκα και χωρίς δική της οικογένεια και συγγενείς, τελικά άφησε τον Ωνάση να της συμπεριφέρεται, σταδιακά, ως Ανατολίτης βεζίρης και με εκείνη ως επίλεκτο μέρος του χαρεμιού του. Ήταν διαφορετικοί άνθρωποι ως χαρακτήρες αλλά χωρίς τελικά ισότιμη σχέση αμοιβαίου σεβασμού. Γι’ αυτό τελικά, η ιστορική αλήθεια είναι πως η Κάλλας εγκατέλειψε αυτή πρώτη τον Ωνάση, μήνες πριν από τον γάμο του με την Τζάκι Κένεντι, ενώ ουδέποτε επανήλθε σε νέα σχέση μαζί του, παρά τις συνεχείς προσπάθειές του.

Εντύπωση μου έκανε το θάρρος που είχε να διατυπώνει δημόσια τη γνώμη της. Αυτό τη βοήθησε στην καριέρα της;

Το πλήρωσε τότε, γιατί κιτρινισμό εις βάρος της έκαναν πολλά και σοβαρά ΜΜΕ (κυρίως περιοδικά και εφημερίδες της εποχής), όμως έτσι άφησε μια σπουδαία παρακαταθήκη αυτονομίας της Τέχνης απέναντι στα στυγνά συμφέροντα και στα ΜΜΕ (και τότε και πάντα δηλαδή) και στις διοικήσεις ορισμένων λυρικών θεάτρων ως εμπορικών επιχειρήσεων κυρίως. Αποκάλυψε την αλήθεια για τη θλιβερή «εσωτερική διαδικασία» στα παρασκήνια των θεάτρων όπερας, της πιο αριστοκρατικής τέχνης της εποχής, τις διαπλοκές, τον κιτρινισμό και τις σκοπιμότητες σε πολλά διεθνή ΜΜΕ. Οι επιθετικές-καταγγελτικές αλήθειες αυτές της ανυπότακτης Κάλλας θα μείνουν, δικαιώνονται και θα απασχολήσουν πολλά διδακτορικά στο μέλλον.

Απίστευτη είναι η ιστορία που αναφέρετε στο βιβλίο για την παρουσία της Κάλλας στο Ηρώδειο, για τις παραστάσεις τον Αύγουστο του 1957. Ποια είναι η αλήθεια και τι συνέβη στην πραγματικότητα;

Θέλει πολλές σελίδες να περιγραφεί το άθλιο γεγονός της συμπεριφοράς απέναντί της, επί μήνες μάλιστα, τόσο από τα τότε δημοκρατικά και αριστερά κόμματα, δέσμια ενός δημαγωγικού λαϊκισμού του Γεωργίου Παπανδρέου και πολλών άλλων, όσο και των εφημερίδων της εποχής. Θέμα γενικότερης μελέτης κατά πόσο δημοσιογράφοι και κριτικοί της τότε αντιπολίτευσης πολέμησαν κάθε σπουδαία καλλιτεχνική αξία, από τον Μπέργκμαν και τους Μπιτλς έως τους υπερρεαλιστές και την Κάλλας. Μικροελλαδισμός, στον τομέα αυτό, της τότε αριστεράς και της «δημοκρατικής παράταξης», τρομάρα της.

Πρόσφατα γιορτάστηκαν τα εκατό χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας. Πώς κατάφερε η Κάλλας να αναγνωριστεί και να καθιερωθεί παγκόσμια ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στην όπερα;

Με τεράστια αυτοπεποίθηση, με πολλή δουλειά, ατελείωτη, και με τη σοφή τακτική της να υπακούει ή να συνεργάζεται με σπουδαίους διευθυντές ορχήστρας, μουσικούς, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, ενδυματολόγους. Κατάφερε να αναγνωριστεί και να καθιερωθεί παγκόσμια ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στην όπερα, γιατί πίστεψε, δούλεψε και υπηρέτησε με τον καλύτερο τρόπο, με διαρκείς βελτιώσεις, αυτή τη φιλοδοξία της.

Αν τη συναντούσατε, τι θα τη ρωτούσατε;

Θα τη ρωτούσα τι σημαίνει να είσαι πρώτη στον κόσμο, πρώτη στον αιώνα σου, πρώτη στην ιστορία της τέχνης σου. Ασύλληπτη κατάσταση-κατάκτηση, που μπορεί να οδηγήσει εύκολα στην τρέλα.

 

Δεν είμαι η Μαρία… είμαι η Κάλλας
Η πραγματική της ζωή και οι μύθοι 100 χρόνων
Μιχάλης Δημητρίου
Εκδόσεις Bell
504 σελ.
ISBN 978-960-620-948-2
Τιμή €28,80

Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, συγγραφέας

https://diastixo.gr/sinentefxeis/ellines/21803-mihalis-dimitriou

https://diastixo.gr/ 

Νεκταρία Αναστασιάδου: συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

 

Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης

Το 2019, η Νεκταρία Αναστασιάδου κέρδισε το πρώτο βραβείο στον Ζωγράφειο Αγώνα, λογοτεχνικό διαγωνισμό που θεσμοθετήθηκε στην Κωνσταντινούπολη τον 19ο αιώνα. Το πρώτο της βιβλίο, Α Recipe for Daphne, γραμμένο στα αγγλικά, εκδόθηκε από τον οίκο American University in Cairo Press το 2021 και χαρακτηρίστηκε από την Washington Post ως «λαχταριστό ντεμπούτο, ίσως το πρώτο σύγχρονο αγγλόφωνο μυθιστόρημα που καταπιάνεται με τους Ρωμιούς της Πόλης». Η Ελίφ Σαφάκ, γράφοντας στους New York Times, το συμπεριέλαβε στη λίστα των αγαπημένων βιβλίων της για την Κωνσταντινούπολη. Το 2022, το βιβλίο προκρίθηκε στη βραχεία λίστα για το Runciman Award, έλαβε Εύφημη Μνεία στο Eric Hoffer Award και ήταν υποψήφιο για το Dublin Literary Award. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ανθολογίες και στον Τύπο διεθνώς. Το μυθιστόρημά της Στα πόδια της αιώνιας άνοιξης, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος, μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη.

Πώς ξεκινά ο σχεδιασμός της συγγραφής ενός μυθιστορήματος;

Για μένα το ξεκίνημα είναι πάντα βασανιστικό. Έχω μια έμπνευση, είτε μια εικόνα, είτε μια φωνή, είτε το κομμάτι μιας ιστορίας. Κάθομαι να γράψω το πρώτο χειρόγραφο μέχρι το τέλος. Ο πρώτος χρόνος που γράφω ένα μυθιστόρημα είναι ο πιο δύσκολος. Ο δεύτερος δεν είναι και πολύ καλύτερος. Μόνο τον τρίτο χρόνο και μετά, όταν έχω τη σωστή φωνή και, πάνω απ’ όλα, τη σωστή δομή, ξεκινώ τη φάση που με αρέσει περισσότερο, την αναπτυξιακή επιμέλεια (developmental editing).

Τι σας έδωσε την ώθηση να γράψετε για την Κωνσταντινούπολη;

Γράφω για την Πόλη, επειδή είναι η μπελαλού αγάπη μου. Η πατρίδα μου και η εξορία μου. Το μέρος όπου είμαι και κάτοικος και ξένη, επειδή, αν και είμαι υπήκοος Τουρκίας, το όνομά μου είναι ελληνικό.

Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το μυθιστόρημα Στα πόδια της αιώνιας άνοιξης;

Ήθελα να γράψω ένα μυθιστόρημα για τη φιλία ανάμεσα στους αδέσμευτους ανθρώπους. Έχω αρκετές φίλες δυνατές και μοναχικές, κουκουβάγιες που λέμε. Κάποιες δεν παντρευτήκανε ποτές. Άλλες είναι χήρες. Άλλες χωρισμένες. Αντιμετωπίζουν τον κόσμο με χαρά, χιούμορ και θάρρος άσχετα από συνθήκες ρομαντικές, οικονομικές, πολιτικές ή οικογενειακές. Το βιβλίο μου είναι μια εκδήλωση αγάπης όχι μόνο στις γυναίκες αυτές, αλλά γενικά στους αδέσμευτους και ελεύθερους ανθρώπους σε όλον τον κόσμο.

Η Αθηνά είναι μια ασυμβίβαστη Πολίτισσα που κοσκινίζει το παρελθόν της. Συνηθίζουν να το κάνουν οι σημερινοί άνθρωποι; Τολμούν μερικές φορές να κάνουν αυτοκριτική;

Αν η Αθηνά ήταν πρόσωπο υπαρκτό, δεν είμαι σίγουρη αν θα τολμούσε να κάμει την (ούτε καν πολύ ελαφρά) αυτοκριτική που κάμνει στο βιβλίο. Μπορεί να μη ζητούσε ποτές συγγνώμη από τη Νίνα και έτσι θα τέλευε η φιλία τους. Αλλά θέλω να πιστεύω στην Αθηνά του βιβλίου και στη δύναμη της αλλαγής, η οποία είναι προϊόν αυτοκριτικής.

Γράφετε και για τα Σεπτεμβριανά. Γιατί θυμόμαστε εκείνα τα γεγονότα ακόμη και σήμερα;

Τα Σεπτεμβριανά είναι ένα τραύμα που δεν γιατρεύτηκε ποτές, επειδή τα θύματα δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να μιλήσουνε ανοιχτά για τους βιασμούς γυναικών, αντρών και παιδιών που γενήκανε εκείνη τη νύχτα. Τα σπασμένα να ξανασιάξανε, τα καμένα τα ξανακτίσανε, αλλά για τους βιασμούς σωπάσανε. Και ό,τι κρύβεται θεριεύει. Για τους βιασμούς και τα τραύματα των Σεπτεμβριανών έγραψα στο πρώτο μου μυθιστόρημα, A Recipe for Daphne, αλλά και στο μυθιστόρημα Στα πόδια της αιώνιας άνοιξης υπάρχουν αναφορές στα γεγονότα αυτά. Δεν γένεται να μην υπάρχουν, επειδή αφήσανε τα σημάδια τους απάνω στην αφηγήτρια, την Αθηνά.

Η Αθηνά θα συναντήσει μια παλιά αγάπη. Τι μπορεί να περιμένει από έναν παλιό εραστή;

Ο εραστής ο ίδιος στο βιβλίο λειτουργεί ως προορισμός για την Αθηνά, η οποία κάμνει ένα χρονικό ταξίδι με αναδρομές μέχρι τη συνάντησή τους. Ωστόσο, στη λογοτεχνία συνήθως τα ταξίδια είναι το σπουδαίο και όχι ο προορισμός.

Με γοητεύουν οι στιγμές όπου περιγράφετε την Πόλη και είναι οι αγαπημένες μου στο μυθιστόρημά σας. Γιατί ακόμη και σήμερα οι Έλληνες και οι Τούρκοι λατρεύουν την Πόλη;

Όχι μόνο οι Έλληνες και οι Τούρκοι, αλλά όλος ο κόσμος που έχει επισκεφτεί την Πόλη τη λατρεύει. Ίσως είναι η μοναδική θέση της απάνω στον Βόσπορο και στην Προποντίδα, οι εντυπωσιακοί λόφοι της, αλλά και το βυζαντινό και οθωμανικό άλας που νοστιμεύουνε τα πάντα. Και βέβαια τα βαπόρια· ποτές δεν πλήττω να περνώ τον Βόσπορο σε βαπόρι, όσες φορές και να το κάμνω.

Γράφω για την Πόλη, επειδή είναι η μπελαλού αγάπη μου. Η πατρίδα μου και η εξορία μου. Το μέρος όπου είμαι και κάτοικος και ξένη.

Κάθε πόλη γερνά και οι άνθρωποι αφήνουν τα ίχνη τους. Οι αλλαγές που έχουν γίνει τα τελευταία πενήντα χρόνια κατά πόσο βοήθησαν την Πόλη;

Η Πόλη είναι υπερφορτωμένη με ανθρώπους. Η γη δεν αντέχει τόσους. Αυτό είναι το μεγάλο μας πρόβλημα, ο υπερπληθυσμός, και όχι τα πολιτικά, όπως νομίζουνε πολλοί. Και όμως, δεν θέλω να είμαι μία λιγότερη. Βγαίνω από το σπίτι μου και λέγω «Δόξα τω Θεώ, ωραίος είναι ο μαχαλάς μου, ωραίος ο Βόσπορος, και παράδεισος το βαπόρι που πηαίνει όλη μέρα από τη μια πλευρά στην άλλη».

Πώς νιώσατε όταν σας βράβευσαν για το έργο σας;

Ο Ζωγράφειος Αγών είναι ένας λογοτεχνικός διαγωνισμός που θεσμοθετήθηκε στην Κωνσταντινούπολη τον δέκατο ένατο αιώνα. Τον κέρδισα το 2019. Στην κριτική επιτροπή ήταν ο Θανάσης Βαλτινός, η Κατρίν Βελισσάρη, η Κατερίνα Σχινά, ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης και άλλοι. Όταν έμαθα ότι έχω κερδίσει το πρώτο βραβείο, βγήκε από μέσα μου ένα μεγάλο «επιτέλους». Επίσης, ήταν σημάδι για μένα ότι πρέπει να συνεχίσω να γράφω στα πολίτικα.

Ποια μέρη θα μας προτείνατε να επισκεφτούμε, όταν ταξιδέψουμε στην Πόλη;

Προτείνω να πάτε στο Üç Yıldız, το οποίο εμφανίζεται ως το ζαχαροπλαστείο του Μουχαρρέμ και στα δυο μυθιστορήματά μου. Εκεί να πάρετε λοκούμια μαστίχας, μπαντέμ εζμεσί (αμυγδαλόπαστα) ή γλυκό τριαντάφυλλο. Να χαρείτε την ξύλινη μπουαζερί, τα γλυκά αρώματα, τις αριστοκρατικές βιτρίνες. Όπως λέει η αφηγήτρια του βιβλίου μου, η Αθηνά: «Σε όλη την Πόλη, μόνο το σπίτι μου και το κατάστημα του Μουχαρρέμ έχουνε μείνει ίδια».

Τι θα απευθύνατε στους αναγνώστες που θα διαβάσουν τη συνέντευξή σας;

Θα ήθελα να τους δώσω ένα γράμμα από την αφηγήτρια του μυθιστορήματος:

Αγαπητέ μου αναγνώστη,

Σήμερα μπορεί να είναι η πρώτη φορά που διαβάζεις Πολίτικα ελληνικά. Αν είσαι συμΠολίτης μου, Έλληνας του Βορρά, Αλεξανδρινός, Κύπριος, Σμυρνιός, Ίμβριος ή Τενεδιός, Πόντιος, ακόμα και νησιώτης, δεν φοβούμαι. Εμείς μεταξύ μας συνεννοούμαστε.

Αν είσαι όμως Αθηναίος ή Έλληνας του Νότου, υπάρχει περίπτωση να παραξενευτείς, διότι τα πιο πολλά βιβλία που έχουνε γραφτεί μέχρι τώρα για την Πόλη είναι στα δικά σας κεντρικά ελληνικά, στολισμένα με κομμάτι Πολίτικα· με άλλα λόγια, σαν παστίτσιο πασπαλισμένο με μοσχοκάρφι (που λέτε εσείς «γαρίφαλο»). Και όμως, μανίτσα μου, το παστίτσιο Πολίτικο φαγί δεν είναι όσο μοσχοκάρφι κι αν βάλεις.

Εγώ γράφω, μιλώ και μαγειρεύω όπως έμαθα από τον συγχωρεμένο μου πατέρα, τον Αβραάμ, αιωνία του η μνήμη.

Εντάξει, με λες, αλλά θα έχει αστερίσκους και σημειώσεις, έτσι; Ή τουλάχιστον ένα γλωσσάρι στο τέλος;

Όχι, μανίτσα μου. Λυπούμαι. Οι αστερίσκοι σκοτώνουνε τα μασάλια της Πόλης. Εγώ καλύτερα θα κάμω. Δεν θα ξεχάσω ούτε στιγμή τι ξεύρεις και τι δεν ξεύρεις και, αν με εμπιστευτείς να σε πάρω από το χέρι και να σε πάγω ταξίδι, υπόσχουμαι ότι θα διεις αρκετές πινακίδες, ώστε να μην χάσεις ποτές τον δρόμο σου. Και έτσι θα μπορέσεις να καθίσεις μαζί μας σαν φίλος ή συγγενής, όχι σαν τουρίστας που χώνεται μέσα στην εκκλησία, βγάζει μερικές φωτογραφίες και συνεχίζει το τουρ στο Πέρα χωρίς να έχει γνωρίσει ούτε έναν Ρωμιό.

Εμείς εδώ είμαστε, ό,τι και να λένε οι «ειδήσεις» σας. Αν θέλεις να μας γνωρίσεις, θα πρέπει να ανοίξεις τα αυτιά, τα μάτια, την καρδιά και το μυαλό σου. Διάβασε και άκουγε την Πόλη που σε μιλεί.

Σε καλές μέρες,

Αθηνά Αρζουχαλτζή

 

Στα πόδια της αιώνιας άνοιξης
Νεκταρία Αναστασιάδου
Εκδόσεις Παπαδόπουλος
σ. 440
ISBN: 978-960-484-952-9
Τιμή: 18,98€

Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, συγγραφέας.

https://diastixo.gr/sinentefxeis/ellines/21707-nektaria-anastasiadou-sinenteuxi

https://diastixo.gr/ 

Σάντρα Ελευθερίου: συνέντευξη στη Χαριτίνη Μαλισσόβα

 

Χαριτίνη Μαλισσόβα

Η Σάντρα Ελευθερίου σπούδασε γραφικές τέχνες και από το 2004 εργάζεται ως εικονογράφος, έχοντας συνεργαστεί με μια πλειάδα εκδοτικών οίκων. Το έργο της έχει διακριθεί αρκετές φορές. Έλαβε έξι φορές το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου, εκπροσώπησε την πατρίδα της στην Τιμητική Λίστα του ΙΒΒΥ 2012, προτάθηκε για το Βραβείο Άντερσεν 2020 και διετέλεσε μέλος της κριτικής επιτροπής Κρατικών Βραβείων Εικονογράφησης. Παράλληλα με την εικονογράφηση ασχολείται με τη συγγραφή, όπου επίσης έχει βραβευτεί. Έλαβε έπαινο από τον ΘΟΚ για το θεατρικό Η επιστροφή του χαμένου πρίγκιπα (Εκδόσεις Πήλιο), Α’ βραβείο από τον ΚΣΠΝΒ (IBBY Κύπρου) για το μυθιστόρημα Από την πόλη έρχομαι…, το οποίο έγραψε σε συνεργασία με τη συγγραφέα Φυτούλα Βακανά (Εκδόσεις Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Κύπρου) και Κρατικό Βραβείο Νεανικής Λογοτεχνίας για το μυθιστόρημα Ο Φύλακας του 8κτώ – Η αρχή… (Ελληνοεκδοτική, 2016). Τελευταίο της βιβλίο, όπου υπογράφει το κείμενο και την εικονογράφηση, είναι το Είσαι αστέρι!, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.

Πότε και πώς ξεκίνησε η αγάπη σας για την εικονογράφηση βιβλίων;

Το 2003, αν δεν κάνω λάθος, η αδερφή μου με ενθάρρυνε να λάβω μέρος σε έναν διαγωνισμό εικονογράφησης. Εννοείται ότι δεν είχα ιδέα τι έκανα, όμως κατάλαβα πως ήθελα να μάθω περισσότερα και να ασχοληθώ με αυτήν.

Με ποια κριτήρια επιλέγετε τα βιβλία που θα κοσμήσετε με τις εικόνες σας;

Το να δουλεύεις ως ανεξάρτητη επαγγελματίας σημαίνει πως οι συνεργασίες σου εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες. Ιδανικά, για να εικονογραφήσω ένα βιβλίο, πρέπει να ταιριάξω με το κείμενο. Διαβάζοντάς το, να δω εικόνες. Κάποτε όμως κριτήριο είναι η αμοιβή, που είναι αρκετή για να με «εμπνεύσει» ακόμη και ένα αδιάφορο κείμενο. Μπορεί να θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό και γι’ αυτό να αναλάβω ένα κείμενο που κανονικά δεν θα εικονογραφούσα. Ή να έχω την ανάγκη, γιατί νιώθω με έναν άλφα τρόπο σ’ εκείνη τη φάση της ζωής μου και να πέσει στα χέρια μου το κατάλληλο κείμενο.

Έχετε εικονογραφήσει πολλά βιβλία κι έχετε αποσπάσει και πολλά βραβεία για τη δουλειά σας. Ποια είναι τα συναισθήματά σας για την αποδοχή του έργου σας;

Είναι οπωσδήποτε σημαντικό. Όπως και το να σε ζητήσει προσωπικά ένας συγγραφέας ή να επικοινωνήσει μαζί σου ο εκδότης. Όλα είναι σκαλιά που σου δίνουν ανάσα και λόγο να συνεχίζεις.

Υπάρχουν εικονογράφοι που αποτέλεσαν πρότυπο και ήταν καθοριστικοί για την πορεία και την εξέλιξή σας;

Δεν θα πω πως είδα εικόνες του τάδε και ακολούθησα τα βήματά του. Με εμπνέουν, ωστόσο, πολλοί και διάφοροι εικονογράφοι με διαφορετικό στιλ, που αγαπώ και παρακολουθώ τη δουλειά τους κι αγοράζω βιβλία για να ταξιδεύω με τις εικόνες τους.

Τα παιδικά βιβλία με καλή εικονογράφηση είναι και μια πρώτη επαφή των παιδιών με την τέχνη της ζωγραφικής και κατ' επέκταση με τις εικαστικές τέχνες. Θέλετε να σχολιάσετε;

Δεν είμαι σίγουρη ότι συμφωνώ. Τα παιδιά έχουν τα δικά τους κριτήρια και δεν ξέρω γιατί να θεωρούμε εμείς οι ενήλικες ότι ξέρουμε καλύτερα για να τα καθοδηγήσουμε.

Ο συγγραφέας έχει τη δουλειά του, ο εικονογράφος τη δική του και δεν πρέπει ο ένας να μπαίνει στα χωράφια του άλλου.

Ποια είναι η μεγαλύτερη ανησυχία σας κατά την πρόοδο των εργασιών για την εικονογράφηση ενός βιβλίου;

Να μην αδικήσω το κείμενο, να έχω διαλέξει το σωστό στιλ, παλέτα, ήρωες. Να κρατήσω το ίδιο στιλ σ’ όλο το βιβλίο. Να έχω κάνει το καλύτερό μου σε κάθε εικόνα. Να είναι ενδιαφέρουσα η κάθε εικόνα. Να σταματήσω να αμφιβάλλω, γιατί δεν θα προλάβω το deadline. Κι άλλα τόσα.

Πρόσφατα εικονογραφήσατε δύο βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη, όπως ανατυπώθηκαν από τις Εκδόσεις Διόπτρα. Ποια τα συναισθήματά σας για το εγχείρημα αυτό;

Πολύ σχετική η ερώτηση με την προηγούμενη απάντηση. Πρώτα ακράτητος ενθουσιασμός και μετά φοβερό άγχος. Καζαντζάκης! Πώς να είσαι σίγουρη ότι δεν αδικείς το κείμενο; Οι εικόνες λίγες, γι’ αυτό και είναι ακόμη πιο σημαντικό να βγουν σωστά. Εικονογράφησα λοιπόν τις εικόνες που ο 9χρονος εαυτός μου θα ήθελε να δει σ’ ένα βιβλίο.

Έχετε γράψει και δικά σας βιβλία. Πόσο σημαντικό είναι για έναν/μία εικονογράφο να εικονογραφεί δικά του/της κείμενα;

Πάντα λέω πως ο συγγραφέας έχει τη δουλειά του, ο εικονογράφος τη δική του και δεν πρέπει ο ένας να μπαίνει στα χωράφια του άλλου. Αν όμως είσαι συγγραφέας που εικονογραφεί ή το αντίστροφο, αυτό είναι ιδανικό για το βιβλίο. Έχω γράψει αρκετά κείμενα που δεν έχω βρει χρόνο να εικονογραφήσω. Απ’ αυτά που έχουν εκδοθεί, να εξομολογηθώ πως κοιτάζοντας δουλειές συναδέλφων, σκέφτομαι πόσο θα με χαροποιούσε αν κάποιος από αυτούς είχε κάνει την εικονογράφηση.

Ποιο είναι το πρόσημο από τη συνεργασία σας με τους συγγραφείς παιδικών βιβλίων;

Μέσα από τη δουλειά μου έκανα φιλίες, φιλίες σημαντικές που κρατούν χρόνια και γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους.

Η περίοδος της πανδημίας ήταν γόνιμη για εσάς;

Μακάρι να μπορούσα να πω πως κατά την περίοδο της πανδημίας είχα μυαλό για οτιδήποτε. Ήταν όμως τα κορίτσια μου στη Σκοτία κι εγώ στην Κύπρο, κολλημένη στις ειδήσεις. Θυμάται κανείς πόσο τρελή ήταν εκείνη η φάση της ζωής μας;

Ποιο βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα και σας εντυπωσίασε;

Ένα παιχνίδι με κανόνες  της Μαρίας Αγγελίδου και εικονογράφηση Κατερίνας Βερούτσου, από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. Άρτια έκδοση από κάθε άποψη, το κείμενο σε ταξιδεύει και μέσα από ελάχιστες γραμμές γνωρίζεις ανθρώπους που έχουν χαθεί στην ιστορία. Υπέροχο κείμενο!

Για την επιτυχημένη πορεία ενός βιβλίου το κύριο βάρος έχει ο συγγραφέας ή ο εικονογράφος;

Εδώ θα διαφωνήσω με το ερώτημα. Την πορεία του βιβλίου, αν μιλάμε για εμπορικότητα και αριθμό πωλήσεων, καλώς ή κακώς την ορίζει ο εκδότης. Φυσικά, θα βοηθήσει ένα καλό κείμενο, μια θελκτική εικονογράφηση, ένα γνωστό όνομα. Χωρίς όμως το σπρώξιμο του εκδότη, ένα βιβλίο δεν μπορεί να πάει μακριά. Ακόμη κι ένα βραβευμένο. Θέλει μπάτζετ, θέλει διαφήμιση, παρουσιάσεις, συνεχή παρουσία στα σόσιαλ μίντια, εκδηλώσεις σε σχολεία. Αλλιώς ξεχνιέται.

Ποια στοιχεία ορίζουν τον καλό εικονογράφο;

Ο καλός εικονογράφος ανεβάζει το βιβλίο με τις εικόνες του. Με όποιο στιλ και να έχει επιλέξει. Το ταιριάζει με το κείμενο, ακόμη κι όταν του πάει κόντρα. Το βοηθά χωρίς να το επισκιάζει.

 

Είσαι αστέρι!
Σάντρα Ελευθερίου
εικονογράφηση: Σάντρα Ελευθερίου
Μεταίχμιο
40 σελ.
ISBN 978-618-03-2868-4
Τιμή €12,20

 

Στα παλάτια της Κνωσού
Ιστορικό μυθιστόρημα
Νίκος Καζαντζάκης
εικονογράφηση: Σάντρα Ελευθερίου
Διόπτρα
σ. 360
ISBN: 978-960-653-874-2
Τιμή: €19,90

Χαριτίνη Μαλισσόβα, εκπαιδευτικός και αρθρογράφος λογοτεχνίας στην εφημερίδα Θεσσαλία

https://diastixo.gr/sinentefxeis/ellines/21738-santra-eleutheriou-sinenteuxi

https://diastixo.gr