Εκδόθηκε το νέο βιβλίο της Ελευθερίας Κουντούρη «Χώμα και Ουρανός στη Γη των Απολαύσεων» από τις Εκδόσεις ΒΟΓΙΑΤΖΗ. Είναι ένα βιβλίο ευκολοδιάβαστο σε σχέση με τα προηγούμενα βιβλία της ως προς την λογοτεχνική γραφή με μεγάλο ενδιαφέρον. Η κυρία Κουντουρη δίνει μια προσεκτική ματιά στην κοινωνία όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα με ένα πνεύμα αντίστασης στις μεγάλες αλλαγές που συμβαίνουν βίαια γύρω μας. Στις ανησυχίες της για το αύριο αντιπαρέρχονται οι μνήμες από τις δύσκολες κοινωνικές καταστάσεις του παρελθόντος. Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί γιατί δημιουργεί νέα ανθρωπιστικά ερωτήματα στον αναγνώστη.
Χώμα κι’ Ουρανός
στη Γη των Απολαύσεων Η Κράνα –σε απροσδιόριστη χρονολογία– εκφράζει με τη συγγραφή των αναμνήσεων της, σκέψεις αμφισβήτησης κι άρνησης, έντονα συναισθήματα φόβου και θλίψης για την άλογη φιλοδοξία κι απληστία του ανθρώπινου γένους.
Ο Μεγάλος Πόλεμος, όπως αποκαλεί την Παγκόσμια σύρραξη, αναγκάζει αυτήν και τον σύντροφό της, Αμφικτύωνα, να καταφύγουν σε υπόγεια κοινότητα, για να γλιτώσουν από τη ραδιενέργεια και τη βιολογική μόλυνση της ατμόσφαιρας. ΄Εκπληκτοι στην έξοδό τους από τα καταφύγια –μετά τη μακροχρόνια περίοδο καραντίνας– αντιμετωπίζουν κι αυτοί την προσωπική τους διαγραφή.
Δοκιμάζουν την ανελέητη καταδίωξη μέσα σ’ ένα κόσμο που σπαράζεται από αιματηρές συγκρούσεις ανάμεσα στις κυρίαρχες δυνάμεις των Κυβερνητικών –ως βασικών υπευθύνων για την καταστροφή και τον όλεθρο– και στις μαχητικές Ομάδες Αντίστασης. Ενταγμένοι κι αυτοί στον αγώνα των Διαγραμμένων, ο καθένας από το μετερίζι του, διεκδικούν το δικαίωμα του «Υπάρχω». Πολεμούν άφοβα για να συντρίψουν τους δυνάστες τους και για να αποτρέψουν τη μετάλλαξή τους σε ψυχρά κι άβουλα όργανα της εξουσίας, όμοια με τα μηχανικά κατασκευάσματα καταστολής κι εξόντωσης κάθε ελεύθερης φωνής Δικαίου, Ισότητας, Ειρήνης κι Αγάπης.
Ελευθερία Κουντούρη «Χώμα και Ουρανός στη Γη των Απολαύσεων»
Η ολοκλήρωση της τριλογίας με τον γενικό τίτλο «Επιστροφή στον Παράδεισο», με οδήγησε στη εύλογη ανάγκη να πισωγυρίσω κι ακολουθώντας πάλι τα χνάρια της επιστροφής ν’ απαντήσω στις απορίες που τυχόν θα κεντρίσουν κάθε σκεπτόμενο αναγνώστη.
Οι Εποχές της Ιδανικής Αυταπάτης, το πρώτο βιβλίο, που ως υπότιτλο έχει «Στοχαστικά Κείμενα, Τέσσερις Εποχές και Δώδεκα Επιστολές», ξεδιπλώνει στον εσωτερικό του διάλογο τις ψυχικές και πνευματικές πτυχές του άλλου εαυτού, που εδώ παρουσιάζεται ως ανώνυμο ζευγάρι. Μέσα από τα γράμματα τής συμβολικής γυναίκας διαφαίνεται η προσπάθειά της να στοχαστεί την όλη της διαδρομή σε αυτόν το σύμπαν, ζητώντας επίμονα να γυρίσει κοντά της το άλλο μισό της υπαρξιακής της οντότητας που μοιράστηκε αυτήν την πορεία, ο συμβολικός άντρας. Τόν αναζητά μέσα σ’ εικαστικές σκηνογραφικές παραστάσεις, σε απατηλούς τόπους, σε λαβυρίνθους κι αδιέξοδα, που χάθηκε φεύγοντας μακριά της.
Η απομάκρυνση στο δεύτερο βιβλίο, Το Τέλος των Ημερών, προκαλείται με διαφορετικό τρόπο. Ο χωρισμός του ζευγαριού, παραλλαγμένος ο ελληνικός μύθος του κατακλυσμού, συντελείται από μία δύναμη εξωτερική, για να δώσει την ευκαιρία στη συμβολική γυναίκα –καθώς πάλι γυρεύει το συμβολικό της ταίρι, αυτήν τη φορά τον Δευκαλίωνα, μέσα σε περασμένες, παρούσες και μελλοντικές πόλεις– να προβληματιστεί πάνω στις αφηγηματικές σκιαγραφήσεις τεσσάρων μορφών, που αντιπροσωπεύουν τον ρομαντισμό, την εξουσία, τον έρωτα και την εκμετάλλευση, για τον χαρακτήρα και τις πράξεις του αγαπημένου της. Οι μαρτυρίες τους είναι τελείως αταίριαστες μεταξύ τους, ζωγραφίζοντας ο καθένας από τις προσωπικές τους εντυπώσεις ένα τελείως αλλιώτικο πορτραίτο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αναδεικνύεται η πολλαπλότητα τής υποκειμενικής αλήθειας και η σημασία που θετικά ή αρνητικά βαραίνει την απόδοση μιας ορθής αντίληψης αυτού του κόσμου στη δύσκολη απόφαση μιας Δίκαιας κρίσης.
Αυτή ακριβώς η πειραματική άποψη της αμφισβητούμενης αλήθειας, γίνεται ο ιστός της αράχνης για να δοκιμαστεί πάλι το διαχρονικό ζευγάρι στο τρίτο βιβλίο, Χώμα κι’ Ουρανός στη Γη των Απολαύσεων –με διαφορετικά ονόματα και σε μία εποχή που μοιάζει μελλοντική– μπερδεμένο μέσα στη δίνη ενός ολοκαυτώματος. Ο καινούριος χωρισμός τους γίνεται πιο ξεκάθαρος και η αντίθεση τίτλου και περιεχομένου επισημαίνει τις χαμένες ανθρώπινες προσδοκίες. Στη ροή της ιστορίας τονίζονται συνεχώς, μέσα από τραγικά γεγονότα, τα αποτελέσματα διαχείρισης και υλοποίησης των ανθρώπινων επιθυμιών, καταδικάζοντας συγχρόνως τις εγωιστικές, φιλόδοξες κι αρπακτικές διαθέσεις κι ελπίζοντας σε μία ζωή δημιουργική –απαλλαγμένη από σκοτάδια και σκιές– μέσα στις φωτεινές ημέρες της συλλογικής μας ευτυχίας.Ελευθερία Κουντούρη
Η Ελευθερία Κουντούρη είναι Ελληνίδα ποιήτρια, λογοτέχνις, δημοσιογράφος και ζωγράφος. Πορτρέτα, αφιερώματα, δοκίμια και κριτικά σημειώματά της έχουν δημοσιευτεί από το 1980 έως σήμερα σε εφημερίδες, περιοδικά, εγκυκλοπαίδειες, και ανθολογίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για το ποιητικό και πεζογραφικό έργο της Ελευθερίας Κουντούρη που γεννήθηκε το 1952 στην Αθήνα, όπου μόνιμα ζει και εργάζεται. Η Ελευθερία Κουντούρη σπούδασε γαλλική φιλολογία και ζωγραφική. Ασχολείται με τη μετάφραση και τη δημοσιογραφία.
Η ποίησή της έχει μεταφραστεί στην Αγγλική, Ρωσική, Ιταλική, Πολωνική, Ισπανική και Γαλλική γλώσσα.
Έχει παρουσιαστεί στο ελληνικό ραδιόφωνο και στην τηλεόραση με συνεντεύξεις και αποσπάσματα του λογοτεχνικού της έργου. Το 2002 το Πανεπιστήμιο της Ινδιανάπολης επέλεξε τη διάλεξή της με τίτλο Η Φιλοσοφία της Ποίησης, για ν' ακουστεί στην επετειακή της εκδήλωση που έγινε στη Στοά του Βιβλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου