Η Τραβιάτα του Βέρντι υπό την διεύθυνση του μαέστρου Giovanni Pacor στην Λυρική Σκηνή

Άψογη και άκρος μέσα στο πνεύμα του Ιταλικού Bel-Canto η διεύθυνση του μαέστρου και Καλλιτεχνικού διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Τζοβαννι Πάκορ, όπως επίσης και η Ορχήστρα Εθνικής Λυρικής Σκηνής με τα υπέροχα σολιστικά μέρη όπως το όμποε και το πρώτο βιολί.
Η σκηνοθεσία τα σκηνικά και τα κοστούμια του Νίκου Σ. Πετρόπουλου ήταν συμβατικά και μέσα το παραδοσιακό συνηθισμένο ανέβασμα του έργου.
Ως «Βιολέττα» η σοπράνο Μίνα Πολυχρόνου είχε ένα ωραίο βιμπράτο στην φωνή της και έβγαλε σε πέρας τον δυσκολότατο ρόλο και θεατρικά και φωνητικά.
Ως «Αλφρέντο» ο τενόρος Γιάννης Χριστόπουλος είχε καλές στιγμές κυρίως στα ντουέτο της τελευταίας πράξης.
Στο ρόλο του «Ζερμόν» ο βαρύτονος Διονύσιος Σούρμπης ήταν πειστικότατος.
Στον ρόλο της «Φλώρας» η μεσόφωνος Μαρίτα Παπαρίζου ήταν εντυπωσιακή και με ζεστή φωνή.
Η Μιράντα Μακρυνιώτη ως Αννίνα, ο Φίλιππος Δελλατόλας ως Γκαστόνε, ο Παύλος Σαμψάκης ως Βαρόνος, ο Νίκος Πετρίδης ως Μαρκήσιος, ο εκφραστικός Τάσος Αποστόλου ως Γιατρός, ο Θανάσης Ευαγγέλου ως Τζουζέππε, και ο Αναστάσιος Δημέγγελης ως Οικονόμος / Μαντατοφόρος συμπληρώσαν την διανομή των ρόλων.
Η ΤΡΑΒΙΑΤΑ του Τζουζέππε Βέρντι, ένα από τα πιο διάσημα έργα του ιταλικού λυρικού ρεπερτορίου.
Η όπερα ανέβηκε πρώτη φορά στη Βενετία το 1853. Από τότε παρουσιάζεται σε όλα τα σημαντικά λυρικά θέατρα του κόσμου και συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πρώτες προτιμήσεις του φιλόμουσου κοινού.
Η συγκλονιστική ιστορία της «παραστρατημένης» Βιολέττας Βαλερύ αναδεικνύει αξίες του Ρομαντισμού, όπως η ανιδιοτελής αφοσίωση και η αυτοθυσία στο όνομα του έρωτα, και βασίζεται στην περίφημη «Κυρία με τις καμέλιες» του Αλέξανδρου Δουμά υιού.
Όλες οι μεγάλες πρωταγωνίστριες της όπερας έχουν ερμηνεύσει την αριστουργηματική παρτιτούρα του Τζουζέππε Βέρντι και έχουν γίνει αξιόλογα ανεβάσματα του έργου κατά καιρούς σε όλες της όπερες του κόσμου με σπουδαιότερο το ανέβασμα της «Τραβιάτα» από την Σκάλα του Μιλάνου το 1955 σε σκηνοθεσία του Λουκίνο Βισκόντι με πρωταγωνίστρια την μεγάλη Μαρία Κάλλας.

(Φωτογραφίες: Αυλαία από την παράσταση της «Τραβιάτα», και η πρωταγωνίστρια Μίνα Πολυχρόνου με τον Παναγιώτη Καρούσο)

Αθηναϊκές Καντάδες από την Χορωδία του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων

Μια υπέροχη βραδιά χάρισε ο Σύνδεσμος Αιγυπτιωτών Ελλήνων στα μέλη και τους φίλους στην αίθουσα του Συνδέσμου (3ης Σεπτεμβρίου 56).
Το πρόγραμμα περιελάμβανε Αποκριάτικες Αθηναϊκές καντάδες και αποσπάσματα από οπερέτες. Ο Μαέστρος κύριος Γιάννης Λαζαρίδης διηύθυνε την χορωδία του συνδέσμου που τραγουδούσε σύσσωμο τις γνωστές καντάδες. Στο πιάνο συνόδευσε την χορωδία η Σολίστ και καθηγήτρια πιάνου κυρία Φιφίκα Μπρουσιανού. Η σολίστ κυρία Ελένη Λαζαρίδη τραγούδησε το «Μαραμένα τα γιούλια κ’οι βιόλες» και την «Παπαρούνα» του Αττίκ.
Συγκινητική ήταν η καντάδα του Μιχάλη Σουγιούλ «Θα ‘θελα λίγο πριν πεθάνω» σε εναρμόνιση Διονυσίου Αποστολάτου, όπως και η Αποκριάτικη καντάδα «Παλιά Αθήνα» του Κώστα Βλαχόπουλου στην ωραία εναρμόνιση του Νίκου Πάντα.
Το γνωστό ντουέτο «Σφίξε με» από την οπερέτα «Πικ Νικ» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη ερμήνευσαν η Ράνια Μπρουσιανού ως Νίνα και ο Γιάννης Ρασούλης ως Νίκος। Την «Φτώχια» από την οπερέτα «Μποέμικη Αγάπη» του Νίκου Χατζηαποστόλου ερμήνευσε με πολύ χιούμορ ο Μπάμπης Τρεχαντζάκης.
(Φωτογραφίες: Ο Γιάννης Λαζαρίδης διευθύνει την Χορωδία του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων, και μια αναμνηστική φωτογραφία με τον Μαέστρο Γιάννη Λαζαρίδη, την σύζυγο του σολίστ Ελένη Λαζαρίδη, την Αλίκη Σουγιούλ (κόρη του αείμνηστου συνθέτη Μιχάλη Σουγιούλ), και τον Μουσικοσυνθέτη Παναγιώτη Καρούσο)

Στέλλα Γκρέκα η μεγάλη στάρ του ελαφρού τραγουδιού

Στέλλα Γκρέκα: Μια Φωνή! Ένας Μύθος! Μια ιέρεια της τέχνης! Από το καλλιτεχνικό στερέωμα του ελαφρού τραγουδιού πέρασαν μεγάλες προσωπικότητες όπως η Σοφία Βέμπο, ερμηνεύτριες σαν την Δανάη Στρατηγοπούλου, σωστές φωνές σαν την Κάκια Μένδρη, αλλά η Στέλλα Γκρέκα ήταν και παραμένει το φωνητικό φαινόμενο του ελαφρού τραγουδιού. Ανέβηκα ένα πρωινό στις 21 Ιανουαρίου 2010 στην οικία της στα βόρια προάστια της Αθήνας να την συναντήσω. Μέσα σε ένα σπίτι γεμάτο έργα τέχνης η αεικίνητη αγέραστη Στέλλα Γκρέκα με το παιδικό χαμόγελο και τα όλο ζωντάνια μπλε μάτια με εντυπωσίασε βάζοντας μου μια παλιά της ηχογράφηση που τραγουδούσε την άρια (E Strano....Sempre Libera) από την όπερα «Τραβιάτα» του Τζιουζέπε Βέρντι συνοδευόμενη από την πιανίστρια Dixie Ross της Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης.
Επίσης εντυπωσιάσθηκα από την ανεπανάληπτη ερμηνεία της στο γνωστό τραγούδι «Δυο πράσινα μάτια» του Μίμη Κατριβάνου με την συνοδεία του Γιάννη Σπάρτακου.
Της είπα ότι στις ατελείωτες μέρες του παγωμένου Καναδά όταν έγραφα τις όπερες μου με ξεκούραζε μια κασέτα με τραγούδια της και χαριτολογώντας μου είπε ότι την ξεκούραζαν οι όπερες του Μότσαρτ και του Βέρντι όντας λάτρης της όπερας που έμαθε να ακούει από μικρή,
μάλιστα όταν την άκουσε να μελετά στο πιάνο ο Δημήτρης Μητρόπουλος είπε: «αυτό το κορίτσι έχει μουσικότητα.
Η Στέλλα Γκρέκα, που γεννήθηκε στην Αθήνα από πατέρα Πλακιώτη, αγαπήθηκε και παραμένει στις καρδιές μας κάνοντας μια σύντομη καριέρα την δεκαετία του 40 ως ηθοποιός στις ταινίες του Ορέστη Λάσκου και του Αλέκου Σακελλάριου, με συμπρωταγωνιστές τον Αιμίλιο Βεάκη τον Δημήτρη Μυράτ και τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, και ηχογραφώντας τραγούδια των Αττίκ, Γιαννίδη, Σουγιούλ και όλων των μεγάλων συνθετών της εποχής. Επίσης ερμήνευσε ως πρωταγωνίστρια «Μαρούλα» στην Ελληνική Ραδιοφωνία την οπερέτα «Η τύχη της Μαρούλας» του Δημητρίου Κορομηλά. Ήταν η μούσα του Χρήστου Χαιρόπουλου ο οποίος λάτρευε το σκούρο χρώμα της φωνής της στις χαμηλές νότες χαρακτηρίζοντας την ως ένα βιολοντσέλο, και πράγματι αυτό ήταν που και εμένα εντυπωσίασε περισσότερο από την μεγάλη γκάμα της φωνής της. Η επίσημη δισκογραφική καριέρα της Στέλλας Γκρέκα κράτησε μόλις ένα χρόνο την σαιζόν 1946-47 αλλά ήταν τέτοια η τελειότητα των εκτελέσεων της, που αυτές οι ηχογραφήσεις δεν ξεπεράσθηκαν ποτέ και θα μείνουν αθάνατες για το Ελληνικό τραγούδι, οι ερμηνείες της στα τραγούδια «Χτες το βράδυ», «Ήρθες σαν την Άνοιξη», «Γύρισε», «Πάμε στο άγνωστο» είναι ανάλογες του ύψους και του ύφους της Edith Piaf, της Zarah Leander και της Patsy Cline.
Αναπολώντας τα παλιά μου είπε για το ρεσιτάλ τραγουδιού που έδωσε στο θέατρο Japan House στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης με τον πιανίστα Ted Edel, και για τα μαθήματα τραγουδιού που πήρε από την διάσημη δασκάλα Olga Ryss που ήταν η ιδρύτρια της όπερας του Γιοχάνεσμπουργκ.
Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι η φωνή της μπορούσε με τέτοια εμβέλεια και άνεση να ερμηνεύει τόσο δύσκολες άριες όσο η άρια της Λιού από την "Τουραντό" και της Μιμής από τους Μποέμ του Τζιάκομο Πουτσίνι, και ότι από το σκούρο ηχόχρωμα της κοντράλτο θα μπορούσε τόσο εύκολα να ανεβαίνει στις κολορατούρες της λυρικής σοπράνο. Η φωνή της Στέλλας Γκρέκας είναι παράξενη όπως παράξενη ήταν και της Κάλλας, την οποία είδε στον “Φιντέλιο” του Μπετόβεν στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού υπό την Ναζιστική Κατοχή, με σχεδόν τρεις οκτάβες. Ο Κόντες Νίκι Λούντζης, σε εκπομπή του στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ, είχε πει για την ερμηνεία της στο τραγούδι Μαρία από το μιούζικαλ West Side Story του Leonard Bernstein ότι κανείς δεν το ερμήνευσε καλύτερα.
Το δε καλλιτεχνικό γραφείο William Morris των μεγάλων σταρ Hollywood της πρότεινε να παρουσιαστή σε ένα ρόλο στο Summer and Smoke του Tennessee Williams, αλλά η Στέλλα Γκρέκα προτίμησε μια ήσυχη οικογενειακή ζωή κοντά στα παιδιά της. Οι εμφανίσεις της Στέλλας Γκρέκα ήταν πολύ σπάνιες αλλά πάντα προκαλούσαν εντύπωση όπως μια φιλανθρωπική συναυλία στην όπερα του Σικάγου (Civic Opera House) με τον Γούναρη. Κάποια χρονιά η 20th Century Fox της ζήτησε να γυρίσει μερικές σκηνές στην έπαυλη της στη Νέα Υόρκη. Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων ένας οπερατέρ που την κοίταζε προσεκτικά της λέει σε άπταιστα Ελληνικά: «Είστε η Στέλλα Γκρέκα?» και όταν του απάντησε πως είναι της είπε ότι εργαζόταν για τον Σκούρα στο Hollywood και την θυμόταν από την Ελλάδα.
Η Στέλλα Γκρέκα μπορεί να είχε γίνει πια η κυρία της υψηλής κοινωνίας αλλά ήταν κοντά στο τραγούδι. Σε μια παράσταση της Εντίθ Πιάφ στην Νέα Υόρκη πήγε στα παρασκήνια να συγχαρεί τον Φλερύ και την Λίντα Άλμα, που ήταν στον θίασο της μεγάλης Γαλλίδας ερμηνεύτριας, εκεί συναντήθηκε με την άλλη μεγάλη ντίβα του κινηματογράφου την Μαρλέν Ντήτριχ, και η ζωή της κύλησε έτσι δίπλα στην τέχνη.
Ο Βασιλιάς Παύλος, που ήταν θαυμαστής της φωνής της και τον οποίο η Στέλλα Γκρέκα ποτέ δεν συνάντησε, όταν την άκουσε στις ραδιοφωνικές της εκπομπές που έκανε στην Ελληνική Ραδιοφωνία με ακομπανιατέρ τον Γιαννίδη, έστειλε τον υπουργό Νικόλαο Μπαλτατζή - Μαυροκορδάτο να της κάνουν δώρο μια σειρά φωτογραφιών από τον φωτογράφο του Παλατιού. Επίσης ο Στρατής Μυριβήλης την επήγε στον συνθέτη Ρόδιο του οποίου η Στέλλα Γκρέκα ερμήνευσε περίφημα το τραγούδι «Αστέρω».
Τι έκανε τον ζωντανό θρύλο του λεγόμενου ρετρό να μην συνεχίσει μια λαμπρή καριέρα δεν κατάλαβα, αλλά ακούγοντας τις ερμηνείες αυτής της γεμάτης χρώμα και βιμπράτο φωνής είμαι περήφανος που η Ελλάδα γέννησε αυτή την φωνή και είναι Ελληνίδα.

(Φωτογραφίες: Η Στέλλα Γκρέκα σε φωτογραφίες από την καριέρα της, με τον Χρήστο Χαιρόπουλο, και με τον Παναγιώτη Καρούσο που την συνοδεύει στο πιάνο)

Η Ορχήστρα των Χρωμάτων ερμήνευσε Πλατύραχο

Αθήνα: Τρίτη, 19 Ιανουαρίου 2010 στον κινηματογράφο ΤΡΙΑΝΟΝ στα πλαίσια του Κύκλου εκδηλώσεων «Μουσική & κινηματογράφος» η Ορχήστρα των Χρωμάτων έπαιξε μουσική του Νίκος Πλατύραχου. Συγκεκριμένα παρουσιάσθηκε το έργο «Σεπτέμβριος» που συμπεριλάμβανε τα εξής μέρη: Της Ιφιγένειας, Του Πλανόδιου Εραστή, Της Βροχής, Για την Ελίζα, Της Ομίχλης, Της Νύχτας Αναμονή, Του Fellini, Σεπτέμβριος, Το Τραγούδι του Μάνου, Της Πανσέληνου, Το Εμβατήριο των Τρελών.
Απολαύσαμε τον συνθέτη κύριο Νίκο Πλατύραχο στο πιάνο, όπως και τις ωραίες ενορχηστρώσεις του Γιάννη Γκίκα.
Η μουσική έντονα επηρεασμένη από έργα ιταλών συνθέτων κινηματογράφου, σε ηρεμούσε και σου δημιουργούσε ωραίες εικόνες.
Ο μαέστρος κύριος Μίλτος Λογιάδης διεύθυνε με απλότητα την συμφωνική ορχήστρα με έμφαση στα σολιστικά μοτίβα των μουσικών οργάνων.
Μετά την παράσταση ακολούθησε η προβολή της ταινίας Η Χορωδία του Χαρίτωνα (2005) σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Καραντινάκη. Την επιμέλεια της παραγωγής και την σύντομη εισήγηση για τα έργα είχε ο Γιώργος Β. Μονεμβασίτης.

(Φωτογραφίες: Ο συνθέτης Νίκος Πλατύραχος με τον μαέστρο Μίλτο Λογιάδη και την Ορχήστρα των Χρωμάτων και ο Παναγιώτης Καρούσος με την Άννα Παπαδόπουλου και τον συνθέτη Νίκο Πλατύραχο)

Ο ομογενής καλλιτέχνης κ. Βασίλης Χρυσοχόος τιμά τον Ελληνισμό στις ΗΠΑ

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Το αξιόλογο και σαφώς ανώτερο ποιοτικά και μουσικά βίντεο του ομογενή κιθαρίστα Βασίλειου Χρυσοχόου για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης έχασε από ξένη προπαγάνδα το πρώτο βραβείο Μουσικό βίντεο ενώ το προηγούμενο
βράδυ είχε έλθει πρώτο στις ψήφους Διαγωνισμού, την επόμενη που συνεχιζόταν η καταμέτρηση και ενώ είχαν προηγηθεί πολλά ηλεκτρονικά μηνύματα ανθελληνικού περιεχομένου, πήρε τη δεύτερη θέση.
Ο συνυπεύθυνος της εταιρείας Byzantine Crown Productions, Βασίλης Χρυσοχόος με το συγκρότημα ροκ Phoenix Reign διεκδίκησε το πρώτο βραβείο του Best Independent Music Video, αλλά την πρώτη θέση πήρε βίντεο με τραγούδι Τουρκάλας καλλιτέχνιδας. Το μουσικό βίντεο του Βασίλη Χρυσοχόου αναφέρεται στον τελευταίο αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και τις τελευτές ημέρες του, κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1453.
Στο βίντεο το οποίο είχα την χαρά να δω στην Νέα Υόρκη εμφανίζονται μέσα σε ένα ατμοσφαιρικό ντεκόρ καλλιτέχνες που υποδύονται τον Παλαιολόγο, άνθρωποι της Αυλής, καθώς και Βυζαντινοί πολεμιστές, με ενδυμασίες της εποχής εκείνης, που μάχονται. Χρησιμοποιούνται δε παραδοσιακά μουσικά όργανα, όπως, μεταξύ άλλων, τζουράς και κανονάκι.
Ο Διαγωνισμός διεξήχθη μέσω του τηλεοπτικού σταθμού WLNY (Κανάλια 55 και 10) του Λονγκ Αϊλαντ, ήταν του προγράμματος Indimusictv (Independent Artist Music Videos) και είχε διαρκέσει τρεις μέρες. Στο διάστημα αυτό είχαν σταλεί από θεατές που ψήφισαν και ηλεκτρονικά μηνύματα ανθελληνικού περιεχομένου, υποστηρικτικά
της Τουρκάλας τραγουδίστριας.
«Φτάσαμε στα ημιτελικά κερδίζοντας σε ποσοστό και τελικά χάσαμε με ποσοστά 25%-75%. Στα ηλεκτρονικά μηνύματα που έστειλαν μπήκαν Τούρκοι εθνικιστές από την Τουρκία και άλλοι, με αρνητικούς χαρακτηρισμούς. Τις τελευταίες ώρες έγινε ένας βομβαρδισμός από ψήφους εις βάρος μας, που μας στέρησαν τη νίκη. Υπήρχαν ονόματα ανθρώπων από τουρκικές πολιτιστικές επιτροπές και τουρκικές δισκογραφικές εταιρείες. Συμπτωματικά, το ίδιο βράδυ είχε μεταδοθεί και η συνέντευξη του Οικουμενικού Πατριάρχη με τις γνωστές κατηγορίες κατά της Τουρκίας. Μιλάμε για διαγωνισμό σε βίντεο. Πού να ήταν κάτι άλλο, ακόμα πιο σοβαρό... Αποδείχτηκε, πόσο οργανωθήκανε και ενήργησαν...» τόνισε ο κ. Βασίλειος Χρυσοχόος.
Υπεύθυνοι στο τμήμα των Βυζαντινών στολών είναι οι κύριοι Γιακουμής και Χρυσοχόος. Οπως είπε ο δεύτερος, υπάρχουν 15 περίπου στρατιωτικές στολές Βυζαντινών και επιπλέον άλλες επισήμων και αριστοκρατών, καθώς και απλών ανθρώπων της εποχής εκείνης. Ο κ. Χρυσοχόος δήλωσε επίσης, ότι έγιναν μεγάλες έρευνες για να βρεθούν σχέδια βυζαντινών στολών. Ο ίδιος είχε πάει σε μουσεία και διάφορες περιοχές της Τουρκίας, όπως στην Αγκυρα, την Κωνσταντινούπολη, την Καισάρεια, την Καππαδοκία, την Τραπεζούντα και αλλού. Ο κ. Χρυσοχόος έχει, όπως προαναφέρθηκε, και το μουσικό συγκρότημα Phoenix Reign με το οποίο έχει γίνει το βίντεο-ντοκιμαντέρ σχετικά με το Βυζάντιο. Εχουν ηχογραφήσει, επίσης, δίσκο στον οποίο το κύριο τραγούδι, είναι επικό, 13 λεπτών που αναφέρεται στην Αλωση της Κωνσταντινούπολη. www.blacktuesday1453.com www.phoenixreign.com
(Φωτογραφίες: Τα μέλη του συγκροτήματος Phoenix Reign, Βασίλειος Χρυσοχόος, Χρήστος Πολλάτος, Κώστας Ψαρρός, Wayne Noon και Theresa Gaffney με τον Παναγιώτη Καρούσο στην Νέα Υόρκη)

Τα Μουσικά Σύνολα του Δήμου Αθηναίων καλωσορίζουν το 2010 στην Εθνική Λυρική Σκηνή με μια εορταστική συναυλία

Μια μουσική βραδιά αντάξια του βετεράνου σαξοφωνίστα και διευθυντή των Μουσικών Συνόλων κ. Γιώργου Κατσαρού. Ο κ. Κατσαρός έδωσε στους μουσικόφιλους μια γεύση από όλα τα είδη μουσικής που κυριαρχούν στην μουσική Αθήνα του 2010.
Με αυτή την μεγάλη μουσική εκδήλωση υποδέχτηκε το 2010 ο Δήμος Αθηναίων, στις 11 Ιανουαρίου.
Ήταν ένα «καλωσόρισμα» της χρονιάς που όλοι περιμένουν με σκεπτικισμό αλλά και ελπίδα....
Ο Δήμος της Αθήνας και τα Μουσικά Σύνολα, δεν θα μπορούσαν παρά να συνδεθούν
με τις προσδοκίες των Αθηναίων βάζοντας τον δικό τους ρυθμό στην αυγή της νέας χρονιάς, προσκαλώντας μικρούς και μεγάλους σε μια γιορταστική εκδήλωση με μουσική, στην Εθνική Λυρική Σκηνή.
Πήραν μέρος πέντε μουσικά σύνολα. Η Συμφωνική Ορχήστρα, η Βig Band, το Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής, η Μικτή Χορωδία, καθώς και η Παιδική Χορωδία.
Την Συμφωνική Ορχήστρα διευθύνουν διαδοχικά οι, Γιώργος Κατσαρός, Λευτέρης Καλκάνης, Μιχάλης Οικονόμου και Ανδρέας Τσελίκας.
Συμμετείχαν οι, Σόνια Μιλένκοβιτς-σοπράνο, Ρωξάνη Παπαδημητρίου, σοπράνο Διονύσης Σούρμπης-βαρύτονος, Αγγελος Πολίτης-κλαρινέτο και η Σοφία Βόσσου.
Την Βig Band που όπως πάντα ερμηνεύει jazz μελωδίες διεύθυνε ο Γιάννης Τερεζάκης.
Το Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής διεύθυνε ο Χρήστος Χαλκιάς, με την συμμετοχή της
Λένα Αλκαίου και της Αρετής Κετιμέ.
Η Μικτή Δημοτική Χορωδία και η Παιδική Χορωδία διηύθυναν αντίστοιχα οι Σταύρος Μπερής και Ρόζη Μαστροσάββα.
(Φωτογραφίες: Τα Μουσικά Σύνολα του Δήμου Αθηναίων στην Εθνική Λυρική Σκηνή, Ο Γιώργος Αχλαδιώτης η μεσόφωνος Μαρίτα Παπαρίζου με τον μουσικοσυνθέτη Παναγιώτη Καρούσο, και η Μαρίτα Παπαρίζου με τον Γιώργο Κατσαρό)

Aφιέρωμα στο συνθέτη Κώστα Γιαννίδη από την Εθνική Λυρική Σκηνή

Σε Μουσική διεύθυνση του Γιώργου Αραβίδη και φανταχτερά κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ ο σκηνοθέτης Λάμπρος Λιάβας έκανε μια εντυπωσιακή εργασία παρουσιάζοντας νοσταλγικά την εποχή του Κώστας Γιαννίδη στην Ελλάδα και στο Βερολίνο. Οι χορογραφίες δε της Σοφίας Σπυράτου ήταν καταπληκτικές.
Ως Κώστας Γιαννίδης ο Γιώργος Κέντρος ήταν πειστικότατος και με πολλή χιούμορ, αλλά αυτός που έκλεψε την παράσταση ήταν ο Κώστας Ζαχαράκης στο ρόλο του Κομπέρ. Η σοπράνο Νίνα Λοτσάρη είναι η ιδανική σουμπρέτα της Ελληνικής Επιθεωρήσεις, όμορφη, σπιρτόζα και με έναν αέρα χορεύτριας μιούζικαλ.
Ο τενόρος Νίκος Στεφάνου ξεχώρισε με την άνετη φωνή του.
Τα αλησμόνητα τραγούδια αγάπης που ακούσθηκαν μέσα από αυτό το πλούσιο αφιέρωμα στο συνθέτη Κώστα Γιαννίδη (Γιάννη Κωνσταντινίδη), από τις λυρικές φωνές αρκετές φορές δεν είχαν την εμβέλεια των πρώτων εκτελεστών. Άλλα όπως το «Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου» και «Καλό σου ταξίδι» βγήκαν άψογα. Σε άλλα όπως το «Χτες το βράδυ» έλλειπε η ανεπανάληπτη φωνή της πρώτης διδάξασας Στέλλας Γκρέκας.
Κύριο άξονα της παραγωγής αποτελεί η οπερέτα του συνθέτη "Τo μικρόβιο του έρωτα", με έντονα στοιχεία τζαζ, που ανέβηκε στο Βερολίνο το 1927 (την περίοδο που, μαζί με τον Νίκο Σκαλκώτα, ήταν μαθητές του Κουρτ Βάιλ) και που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Παράλληλα, η παράσταση παρακολουθεί την πορεία του συνθέτη από το κοσμοπολίτικο μουσικό περιβάλλον της Σμύρνης στη μουσική πρωτοπορία και στα καμπαρέ του Βερολίνου, για να καταλήξει στα μουσικά θέατρα της Αθήνας, όπου ο Γιαννίδης έγραψε τα υπέροχα τραγούδια του, που έγιναν μεγάλες επιτυχίες με τις φωνές της Σοφίας Βέμπο, της Δανάης και του Νίκου Γούναρη.

Το μικρόβιο του έρωτα του Κώστα Γιαννίδη
Ορχήστρα, Χορωδία και Μπαλέτο Θεάτρου Ακροπόλ
Ιστορική, μουσική έρευνα – Ποιητικό κείμενο – Διασκευή κειμένων Λάμπρος Λιάβας
Μουσική επεξεργασία – Ενορχήστρωση Βασίλης Τενίδης
Απόδοση γερμανικών στίχων Γιάννης Ξανθούλης
Μουσική διεύθυνση Χρύσανθος Αλισάφης, Παύλος Σεργίου, Γιώργος Αραβίδης
Σκηνοθεσία Λάμπρος Λιάβας, Σοφία Σπυράτου
Σκηνικά – Κοστούμια Γιάννης Μετζικώφ
Χορογραφία Σοφία Σπυράτου
Φωτισμοί Ελευθερία Ντεκώ
Προβολές Γρηγόρης Καραντινάκης
Διεύθυνση χορωδίας Κώστας Δρακάκης
Κώστας Γιαννίδης Γιώργος Κέντρος, Νίκος Αρβανίτης
Δρ Μέμπιους Άγγελος Παπαδημητρίου, Κώστας Ζαχαράκης
Μούσα, Πόλυ, Τερεζίνα Νίνα Λοτσάρη, Ευδοκία Χατζηιωάννου, Δέσποινα Σκαρλάτου
Τενόρος Νίκος Στεφάνου, Δημήτρης Σιγαλός, Κωνσταντίνος Κληρονόμος
Μεσόφωνος Ιωάννα Φόρτη, Ελένη Δάβου
Βαθύφωνος Χάρης Ανδριανός, Μιχάλης Κατσούλης
Υψίφωνος Ελπινίκη Ζερβού, Μυρτώ Μποκολίνη
Βαρύτονος Ζαφείρης Κουτελιέρης, Κωνσταντίνος Ραφαηλίδης
Σπιτονοικοκυρά Αλεξάνδρα Ματθαιουδάκη, Ζηνοβία Πουλή
Τραπεζίτης Γιώργος Σώχος, Τάσος Λαζάρου
http://www.nationalopera.gr
(Φωτογραφία: Η σοπράνο Νίνα Λοτσάρη με τον Παναγιώτη Καρούσο)