Charles Dutoit, ένας μεγάλος μαέστρος εξειδικευμένος στο Γαλλικό ρεπερτόριο

Ο Dutoit γεννήθηκε στη Λωζάννη της Ελβετίας, σπούδασε εκεί και αποφοίτησε από το Ωδείο της Γενεύης, όπου κέρδισε το πρώτο βραβείο, στη συνέχεια πήγε στη Μουσική Ακαδημία της Σιένα από την πρόσκληση του Alceo Galliera. Συνεργάσθηκε με τον Herbert von Karajan στη Λουκέρνη, ως μέλος της ορχήστρας Φεστιβάλ Νεολαίας και σπούδασε με τον Charles Munch της Tanglewood. Ο Dutoit άρχισε την επαγγελματική μουσική του καριέρα το 1957 ως παίκτης βιόλας με διάφορες ορχήστρες σε όλη την Ευρώπη και Νότια Αμερική. Τον Ιανουάριο του 1959, έκανε το ντεμπούτο του ως επαγγελματίας μαέστρος με την ορχήστρα της Ραδιοφωνίας της Λωζάννης και την πιανίστρια Martha Argerich όπου παντρεύτηκε και απέκτησε μαζί της μια κόρη. Από το 1959, ήταν προσκεκλημένος μαέστρος της Orchestre de la Suisse Romande και την Ορχήστρα Δωματίου της Λωζάννης. Ήταν ο μαέστρος του Radio της Ζυρίχης μέχρι το 1967, όπου ανέλαβε τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βέρνης από τον Paul Kletzki, όπου έμεινε για έντεκα χρόνια.

Ενώ ήταν επικεφαλής της συμφωνικής της Βέρνης, διηύθυνε την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα του Μεξικού 1973 - 1975, και την Gothenburg Symphony της Σουηδίας 1975 - 1978. Επίσης ο Dutoit ήταν ο βασικός μαέστρος προσκεκλημένος της Μινεσότα ορχήστρα στις αρχές του 1980.
Το 1977, Dutoit έγινε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Orchestre Symphonique de Montréal (OSM). Κατά τη διάρκεια της θητείας του, το προφίλ της Συμφωνικής του Μόντρεαλ απέκτησε μεγάλη φήμη. Εξειδικεύτηκε στο ρεπερτόριο Γάλλων συνθετών που είναι πολύ αγαπητοί στο Μόντρεαλ λόγω της Γαλλικής κουλτούρας και γλώσσας και θριάμβευσε. Έχει κερδίσει πάνω από 40 διεθνή βραβεία και διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένων δύο βραβεία Grammy (ΗΠΑ), αρκετές Juno Awards (Καναδάς), το Grand Prix du Président de la République (Γαλλία), το Βραβείο Mondial du disque de Montreux (Ελβετία), του Άμστερνταμ Edison Award, στην Ιαπωνία το Japan Record Academy Award, καθώς και το German Music Critics.

Έκανε πολλές ηχογραφήσεις με την OSM για την Decca. Ο Dutoit παραιτήθηκε από την Συμφωνική του Μόντρεαλ, τον Απρίλιο του 2002 μετά από μια πικρή διαμάχη με το σωματείο των μουσικών.

Έκτοτε ο Dutoit ανέλαβε την Συμφωνική Ορχήστρα της Φιλαδέλφειας. Τον Απρίλιο του 2007, Dutoit ονομάστηκε βασικός μαέστρος και καλλιτεχνικός διευθυντής της Royal Philharmonic Orchestra μέχρι το 2009. Από το Ιούλιο του 2009 ο Dutoit είναι μουσικός διευθυντής του Verbier Festival Orchestra στην Ελβετία.

Γνορισα τον Charles Dutoit στο Μόντρεαλ όπου παρακολουθούσα σχεδόν όλες του της συναυλίες. Θυμάμαι όταν ήρθε η Martha Argerich και ερμήνευσαν το Πιάνο Κονσέρτο του Σοπέν. Επίσης ήμουν στην ηχογράφηση που έκανε με τους Τρώες του Berlioz. Αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ το Ρέκβιεμ του Berlioz στο Place des Arts, “αυτό είναι το μάξιμουμ που μπορεί μια ορχήστρα να δώσει” μου είπε στο τέλος της συναυλίας.

Charles Dutoit, a great conductor inspired by the French repertory

Dutoit was born in Lausanne, Switzerland, studied there and graduated from the Geneva Conservatory where he won first prize in conducting, then he went to the Music Academy in Siena by the invitation of Alceo Galliera. In his younger days, he frequently attended Ernest Ansermet's rehearsals and had a personal acquaintance with him. He also worked with Herbert von Karajan at Lucerne as a member of the festival youth orchestra and studied with Charles Munch at Tanglewood. Dutoit began his professional music career in 1957 as a viola player with various orchestras across Europe and South America. In January 1959, he made his debut as a professional conductor with an orchestra of Radio Lausanne and Martha Argerich. From 1959 he was a guest conductor of the Orchestre de la Suisse Romande and the Lausanne Chamber Orchestra. After this, he was the conductor for Radio Zurich until 1967, when he took over the Bern Symphony Orchestra from Paul Kletzki, where he stayed for eleven years.

While head of the Bern Symphony, he also conducted the National Symphony Orchestra of Mexico from 1973 to 1975, and Sweden's Gothenburg Symphony from 1975 to 1978. Dutoit was principal guest conductor of the Minnesota Orchestra in the early 1980s.

In 1977, Dutoit became the Artistic Director of the Orchestre Symphonique de Montréal (OSM). During his tenure, the recording profile and reputation of the OSM increased. He has earned more than 40 international awards and distinctions, including two Grammy Awards (USA), several Juno Awards (Canad

a), the Grand Prix du Président de la République (France), the Prix mondial du disque de Montreux (Switzerland), the Amsterdam Edison Award, the Japan Record Academy Award, and the German Music Critics' Award. He and the OSM made many recordings for the Decca/London label. Dutoit resigned from the Montreal Symphony in April 2002 after a bitter dispute with the musicians' union.

From 1990 to 1999, he was music director of the orchestra's summer concerts at the Mann Center for the Performing Arts. Since 1990, he has been the artistic director and principal conductor of the Philadelphia Orchestra's summer festival in Saratoga Springs, New York, a post he will relinquish in August 2010. In 1991, he was made an Honorary Citizen of the city of Philadelphia.

Since 1990, Dutoit has directed the Pacific Music Festival in Japan. From 1991 to 2001, Dutoit was Music Director of the Orchestre National de France, with whom he made a number of critically lauded recordings and toured extensively. In 1996, he was appointed principal conductor of Tokyo's NHK Symphony Orchestra. In 1997, he was made an Officer of the Order of Canada. He is also one of a handful of non-Canadian citizens to be a Grand Officer of the Ordre National du Québec.

In February 2007, he was named chief conductor and artistic adviser of The Philadelphia Orchestra, for a contract of four years, effective September 2008. In April 2007, Dutoit was named principal conductor and artistic director of the Royal Philharmonic Orchestra as of 2009. Since July 2009 Dutoit has also served as the music director of the Verbier Festival Orchestra in Switzerland.

(Pictures: Charles Dutoit with Panayoti Karousos at La Place des Arts de Montreal, with the American soprano Renée Fleming, with pianist Martha Argerich, and conducting the orchestras of Montreal, Philadelphia, and Los Angels)

Louis Mandylor, ενας Ελληνοαυστραλός ηθοποιός με καριέρα στο στο Χόλυγουντ

Ο Louis Mandylor (Louis Θεοδοσόπουλος) γεννήθηκε στη Μελβούρνη, Βικτώρια, στην Αυστραλία, και ειναι γιος Ελλήνων μεταναστών, της Louise (το γένος Mandylaris) και του Γιάννη Θεοδοσόπουλου. Είναι αδελφός του ηθοποιου Costas Mandylor.

Ο Mandylor ξεκίνησε με μια επιτυχιμένη εμφάνιση στην αμερικανική τηλεόραση, στο television show «Relic Hunter» με την Tia Carrere.

Η Εμφάνιση του στην ταινία My Big Fat Greek Wedding ως αδελφός της Nia Vardalos τον έκανε διάσημο. Ο επόμενος σημαντικός ρόλος ειναι στο Martial Law ως Louis Malone δίπλα στον Sammo Hung. Επίσης ο Mandylor εμφανίστηκε στην κωμική σειρά Friends, προσποιούμενος ότι είναι δίδυμος του Joey στο"Τhe One With Unagi".

Επίσης, εμφανίστηκε στην τρίτη σεζόν του CSI:Miami ως ένας ληστής / δολοφόνος. Μαζι με τον αδελφό του Costas έχουν εμφανιστεί στην σειρά Charmed στο επεισόδιο "Saving Private Leo", και σε μια ταινία μικρού μήκους My Brother Cicero οπου γράφτηκε από τον Louis. Επίσης ο Louis έπεξε τον Deputy Lloyd στην ταινία θρίλερ του Syfy, The Cursed, οπου πρωταγωνιστεί μαζί με τον αδελφό του Costas. Ένας από τους πιο δημοφιλείς ρόλους του ήταν αυτή του Bobby DeLuca στο cult-classic Suckers, όπου παίζει έναν πωλητή αυτοκινήτων.

Γνώρισα τον Louis Mandylor στην Νέα Υόρκη όπου ήμασταν καλεσμένοι σε δεξίωση που έγινε στο HIlton Manhattan Hotel.

Louis Mandylor, a Greek-Australian actor made up a career in Hollywood

Louis Mandylor, (Louis Theodosopoulos) born in Melbourne, Victoria, Australia, son of Greek immigrants Louise (née Mandylaris) and Yannis Theodosopoulos. He is the brother of fellow actor Costas Mandylor. Everybody knows Louis from the successful movie My Big Fat Greek Wedding, alongside with Nia Vardalos, he played her brother.

Mandylor has enjoyed success in U.S. television shows, such as a prominent guest appearance on Relic Hunter with Tia Carrere. Other major roles include playing Louis Malone in Martial Law alongside Sammo Hung. Louis Mandylor appeared in the TV show Friends, pretending to be Joey's twin in "The One With Unagi". Also he appeared in the third season of CSI: Miami as a robber/killer. With his brother Costas have acted alongside each other in the Charmed episode "Saving Private Leo" and a short movie written and produced by Louis entitled My Brother Cicero.

Louis portrayed Deputy Lloyd in the Syfy thriller film The Cursed, he stars alongside his brother Costas. One of his more popular roles was that of Bobby DeLuca in the cult-classic Suckers, where he plays a good-guy turned car salesman.

I met Louis Mandilor when we were both invited at a reception in the Hilton Manhattan and it was a very nice person.

(At the photo Panagiotis Karousos with Louis Mandilor, at the background the leading actor of the Guide Light TV series Frank Dicopoulos)

Nanette Workman η Αμερικανίδα που έκανε φήμη στον Καναδά και τραγούδησε με τους Rolling Stones, τον Τζον Λένον και τον Elton John

Η Nanette Workman γεννήθηκε στο Μπρούκλιν, της Νέας Υόρκης, στις 20 του Νοέμβρη 1945. Η μητέρα της, Beatryce Kreisman, τραγούδησε στην New York City Opera Company, και ο πατέρας της, Ernest Workman, έπαιζε τρομπέτα στην ορχήστρα του Tommy Dorsey. Μεγάλωσε στο Τζάκσον, Μισισιπής. Σαν παιδί σπούδασε πιάνο και ξεκίνησε την καριέρα της σε 11, που περιλαμβάνονται στον τοπικό WLBT τηλεοπτική σειρά ο κ. Magic (αργότερα Junior Time), μέχρι που απέκτησε το δικό της εβδομαδιαίο show της, εφήβων Τέμπος.

Το 1966 συναντήθηκε με τον Tony Roman και ηχογράφισε το πρώτο της single στα Γαλλικά, "Et Maintenant», στον Καναδά, όπου το τραγούδι παρέμεινε στα charts για δεκαπέντε εβδομάδες. Το 1969 μετακόμισε στην Αγγλία, όπου εμφανίστηκε σε εβδομα

διαία βάση στην κωμική σειρά των Peter Cook και Dudley Moore, Two Weeks at the Savoy. Συνεργάστικε με τους Rolling Stones "1969 στο άλμπουμ Let it Bleed, στα τραγουδια "You Can't Always Get What You Want" και "Country Honk". Έχει επίσης συνεργαστεί με τον John Lennon και τον Elto

n John.

Επιπλέον, εμφανίστηκε στο Benny Hill Show. Περιόδευσε τη Γαλλία το 1973 ανοίγοντας τις συναυλίες του Johnny Hallyday. Επανηλθε

στο Κεμπέκ το 1974 όπου και ηχογράφισε στα Γαλλικά τα άλμπουμ Lady Marmalade, Danser Danser, και Call Girl (με τον Luc Plamondon). Επιστρέφοντας στη Γαλλία το 1978, προταγωνίστησε στην Rock Opera Starmania ως Sadia. Το 1980 περιόδευσε το Κεμπέκ με τον Luc Plamondon. Το 1990 επέστρεψε στο Παρίσι για να γίνει La Diva στη δεύτερη ροκ όπερα των Plamondon-Berger, La Légende de Jimmy, βασισμένη στη ζωή του James Dean.
Το 2001 εμφανίστηκε επίσης στη σειρά Rivière-des-Jérémie στην Τηλεόραση CBC στο Κεμπέκ.

Γνώρισα Nanette Newman σε μια συναυλία της στο Καζίνο του Μόντρεαλ και πρέπει να πω ότι ήταν μια φανταστική ερμηνεύτρια γεμάτη ενέργεια πάνω στη σκηνή.

Nanette Workman the American who made fame in Canada and sung with Rolling Stones, John Lennon and Elton John

Most of the time Canadians start their career in Canada and become famous in USA, Nanette Joan Workman was born in Brooklyn, New York, and made fame in Canada. She grew up in Jackson, Mississippi to a musician parents. Her mother Beatryce Kreisman, was in the chorus of Naughty Marietta with the New York City Opera Company, and her father, Ernest Workman, played trumpet in Tommy Dorsey's orchestra.. As a child she studied piano and began her career at 11, appearing in the local WLBT television series Mr. Magic (later Junior Time) until she was given her own weekly show, Teen Tempos. In 1966 Workman met Tony Roman and recorded her first French single, "Et Maintenant", for him in Canada, where the song remained on the charts for fifteen weeks after becoming number one. Over the next two years she became a Canadian recording and TV star finally hosting Fleurs D'Amours et Fleurs d'Amitie. Then in 1969 Workman moved to England where she appeared weekly on Peter Cook and Dudley Moore's comedy series Two Weeks at the Savoy. Credited as Nanette Newman, Workman sang backup vocals on "You Can't Always Get What You Want" and "Country Honk", tracks from the Rolling Stones' 1969 album Let it Bleed, as well as on the Stones' 1969 single, "Honky Tonk Woman". She also worked with John Lennon and Elton John. In addition, she appeared in one of

the black-and-white episodes of The Benny Hill Show (appearing as Nanette), performing "Everybody's Singing Like Now" on the February 24, 1971 edition. Workman also toured France in 1973 as an opening act for Johnny Hallyday. She made three albums with Yves Martin touring Africa, Polynesia and Europe prior to coming back to Quebec in 1974 where she recorded several more French albums. Lady Marmalade, Danser Danser, and especially Call Girl (by Luc Plamondon) placed first on the hit parades. Returning to France in 1978, she starred in the Rock Opera Starmania as Sadia. In 1980 she made an album Chaude in collaboration with her brother Billy Workman and Luc Plamondon and toured Quebec with the show Du gramophone au laser which recounted the history of the Québécois chanson. In 1990 she returned to Paris to become La Diva in Plamondon-Berger's second rock opera, La Légende de Jimmy, based on the life of James Dean. In April 2000 Nanette Workman was inducted into the Mississippi Musicians Hall of Fame. In 2007, she was recognized by The State of Mississippi when Gov. Haley Barbour honored her at the opening of The Nanette Workman French (Francophone) House on the Mississippi State University campus. I met Nanette Newman at her concert at the Casino de Montreal and I have to say that she was a fantastic performer full of energy on the stage.

(Φωτογραφίες: H Nanette Workman με τον Παναγιώτη Καρούσο στο Μόντρεαλ , και απο συναυλίες με την Celine Dion, και τον Steve Hill (Steve Hill Blues Band)

Paul Anka Albert: ένας Καναδός τραγουδιστής και ηθοποιός με μεγάλη καριέρα στις ΗΠΑ

Ο Paul Anka (γεννημένος 30 Ιουλίου 1941) είναι μια από τις κλασικές περιπτώσεις Καναδού καλλιτέχνη που κάνει καριέρα στην Αμερική.

Ο Paul Anka έγινε αρχικά διάσημος ως είδωλο εφήβων στα τέλη του 1950 και 1960 με hit τραγούδια όπως το "Diana", "Lonely Boy", και " Put Your Head on My Shoulder". Επίσης έγραψε το πασίγνωστο θέμα για την τηλεοπτική εκπομπή The Tonight Show του Johnny Carson, και μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Tom Jones το τραγούδι «She's a Lady», αλλά και τους στίχους για το πασίγνωστο τραγούδι του Frank Sinatra "My Way".

Το 1983 έγραψε με τον Michael Jackson το τραγούδι "I Never Heard", το οποίο ξανακυκλοφόρησε το 2009 με την επωνυμία "This Is It".

Ένα πρόσθετο τραγούδι που Jackson συν-έγραψε με τον Anka το 1983 και θα κυκλοφορήσει στο εγγύς μέλλον είναι το "Love Never Felt So Good", το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 1984 με τον Johnny Mathis.
Ο Paul Anka έγινε πολιτογραφημένος πολίτης των ΗΠΑ το 1990.

Από την δεκαετία του 1960 Anka άρχισε να εμφανίζετε και ως ηθοποιός τραγουδιστής και σε ταινίες Girls Town (1959), Look in Any Window (1961), και Captain Ron (1992).

Τα "Lonely Boy " και "My HomeTown", ήταν από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του στην κινηματογραφική του καριέρα ως τραγουδιστής. Στη συνέχεια πήγε για να γίνει ένας από τους πρώτους ποπ τραγουδιστές των ζωντανών παραστάσεων κυρίως στα καζίνο του Λας Βέγκας. Ο Anka επιστρέφει στον Καναδά πολλές φορές το χρόνο, παίζοντας τακτικά για sold out πλήθη στο Fallsview Casino στο Niagara Falls, του Οντάριο και σε όλες τις μεγάλες πόλεις.

Τον Οκτώβριο του 1995, εμφανίστηκε στο «Treehouse of Horror VI" στους The Simpsons. Έχει κάνει επίσης αρκετές εμφανίσεις στο NBC και στην τηλεοπτική σειρά Λας Βέγκας. Στην επίδειξη CW Gilmore Girls, Lorelai ονομάζεται το νέο σκυλί της Paul Anka. Με την Celine Dion ηχογράφησε το τραγούδι "It's Hard to Say Goodbye" στο άλμπουμ Reason Enough. Επίσης ο Anka έπαιξε έναν ρόλο στην ταινία 3000 Miles To Graceland.

Γνώρισα τον Paul Anka στο Μόντρεαλ του Καναδά όταν ήρθε να δώσει μια συναυλία για φιλανθρωπικό σκοπό. Ήταν ένας αξιαγάπητος και προσιτός άνθρωπος με την απλότητα του γεμάτου από επιτυχίες καλλιτέχνη. Το μεγάλο θέατρο Place des Arts ήταν κατάμεστο και ο κόσμος τραγούδαγε μαζί του τα γνωστά τραγούδια του. Στο φινάλε της συναυλίας ξαναερμήνευσε το "My Way" το οποίο η καταπληκτική του ορχήστρα με τα σόλο πνευστά έπαιξε και ξανάπαιξε ξεσηκώνοντας τους θεατές.

(Φωτογραφίες: Ο Paul Anka με τον Panayoti Karousos, με τον Elvis Presley, με την Celine Dion, και με τον Michael Jackson)